(Διαβάστε εδώ για την έρευνα που ισχυρίζεται ότι το φυτό βελτιώνει τη μνήμη και καταπολεμά την άνοια !μάγισσα φτιάξε ματζούνια :)
I Wandered Lonley As A Cloud -William Wordsworth
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o'er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
Continuous as the stars that shine
Continuous as the stars that shine
And twinkle on the milky way,
They stretched in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.
The waves beside them danced;
The waves beside them danced;
but they Out-did the sparkling waves in glee:
A poet could not but be gay,In such a jocund company:
I gazed--and gazed--but little thought
What wealth the show to me had brought:
For oft, when on my couch I lie
For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.
ΛΗΘΗ
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής.
Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,–
Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν–μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Λορέντζος Μαβίλης (Μάης 1896)
ΛΗΘΗ
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής.
Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,–
Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν–μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Λορέντζος Μαβίλης (Μάης 1896)
21 σχόλια:
ΤΟ ΤΟΥ ΜΑΒΙΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.
καλώς τον φίλο! μα δεν είναι εκπληκτικο?
dear heart with the sensitive soul,
Ευχαριστώ πολύ πολύ για την ωραία αφιέρωση! Ο τίτλος του ποστ σου θα μπορουσε κάλλιστα να είναι η ονομασία του μπλογκ μου, (ένας υπαινιγμός υπάρχει μόνο στο nick).
Αν θα επιτρεπόνταν να επιλέξω, θα επέλεγα τον Wordsworth, as his soul dances with the daffodils..
Εχω την εντύπωση πως στην ελληνική παράδοση, το λουλούδι σχετίζεται με το πέρασμα "απέναντι", οπως αναφέρεται στο ποίημα του Μαβίλη, ένα ποιήμα που εξονυχιστικά ανέλυσα με το φιλόλογο μου στα νειάτα μου αλλά τώρα Ι became too narcissist to bear it..
Ωραίο το ποιηματάκι, ωραίοι και οι νάρκισσοι!
μάγισσα, χαρά μου:) κι εμείς ως νάρκισσοι σας ευχαριστούμε που τρέφετε τον ναρκισσισμό μας με τις συνταγές σας! Όσο για το λέλουδο νομίζω έχετε δίκιο, ήταν σύμβολο πένθους για τους αρχαίους. Δεν είναι περίεργο που από τη "Λήθη" του Μαβίλη έχουμε τώρα τα νέα για τον νάρκισσο ως φάρμακο ενάντια στη λήθη?:)
oneira :))
θλιβερό μα πολύ ομορφο ποίημα...
cook συμφωνώ..
πάρα πολύ όμορφα τα ποιήματα...και το λουλούδι αγαπημένο.
άντε καλή μας άνοιξη! (εδώ χιόνι λέει η ελβετική EMY)
Πολύ ωραία και τα δύο ποιήματατα.
maya! πού βρίσκεσαι? Λονδίνο? Ελβετία? Ελλάδα? τι έλεγαν οι κιουρ? εδώ κάνει όλες τις εποχές μαζί πάλι: ξεκινάμε με ήλιο, μετά συννεφιά, χιόνι, χαλάζι, αέρας, ήλιος πάλι και φτου κι απ'την αρχή:)
Ήβη, χαίρομαι που σ'άρεσαν:)
ελλάδα είμαι και πριν συμπληρώσω 24ωρο κατάφερα να κρεβατωθώ με κρύωμα. δεν πτοούμαι όμως, αύριο είμαι αποφασισμένη να κάνω τη γαλατόπιτα της cook για την μάδερ.
οι κιουρ ήταν καλοί, και αυτό με τις τέσσερις εποχές το έζησα σε όλο του το μεγαλείο την παρασκευή στο λονδίνο! το σάββατο στην ελβετία είχε ελαφρά χιονοθύελλα. δεν έχω παράπονο, απ'όλα γεύτηκα!
περαστικά μαγιόπουλο!:)
:)
angela, να πω χρόνια πολλά?:)
Γλυκειά μου, εάν περιμένω ότι θα προλάβω να διαβάσω για να σου γράψω...χαιρετίσματα! Γιαυτό ακριβώς σου γράφω γιατί μου έλειψες και θέλω να σου πω καλημέρα :) Ώραία τα λουλουδάκια και μ'αρέσει το άρωμά τους, την ευωδιά τους να έχεις λοιπόν και να μας γράφεις πάντα όλα αυτά τα ενδιαφέροντα που βρίσκεις. Τρέχω τον τελευταίο καιρό, στη δουλειά, στο σπίτι, εάν έτρεχα και για λόγους ευχαρίστησης καλά θα ήταν όμως. Αλλά να μη γκρινιάζουμε, όταν δε είμαστε καλά πρέπει και να ευχαριστούμε!! Πολλά φιλιά!
betty, αν και βιαστική, πάντα ουσιαστική, (και) γι'αυτό σε χαίρομαι!:) και τα δικά μου τα φιλιά και κουράγιο (και χαρά) στα τρεξίματά σου:)
Νάρκισσους εσύ, υάκινθους εγώ... λουλουδιάσαμε!
elie από χτες έχουμε στο τραπέζι μια γλάστρα με λιλά υάκινθους, believe it or not!!!
κυρία heart, το φάγατε πάλι το mail σας? Έλλαξα εγώ και αντε να το βρω..
Μακάρι να είναι αλήθεια ότι το φυτό βοηθά στην καλή λειτουργία της μνήμης και το reminyl να βοηθήσει κάπως τους πάσχοντες στην καθημερινότητά τους.
Όταν ακούω ή διαβάζω για άνοια όλα τα άλλα σβήνουν, τα λουλούδια, τα αρώματα, τα ποιήματα, η ομορφιά... και μένει μόνο η αίσθηση μιας απέραντης δυστυχίας και οι απαίσιες αναμνήσεις.
Χμ... μάλλον είμαι εκτός κλίματος σήμερα.
Χουανιτάκι, θα σου στείλω ένα μπουκέτο μη-με-λησμόνει να σε cheer up
Ακούγεται φρίκη, το ξέρω, μακάρι να μη συμβεί σε κανέναν..
Δημοσίευση σχολίου