Θα μπορούσα να πω επέστρεψα. Μα δεν υπάρχει επιστροφή, δεν υπάρχει απόδραση, "η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --"Μια μαρμίτα που κόχλαζε ήταν αυτές οι μέρες, στον αφρό έπλεαν αποκαϊδια και μελομακάρονα, τηλεοπτικά παράθυρα και κάλαντα, φωτάκια και βόμβες, αυτοκτονίες στον ηλεκτρικό παραμονή πρωτοχρονιάς και βασιλόπιτες, μόνος στο σπίτι στην τουβού και μόνος και χωρίς σπίτι στο πεζοδρόμιο, κι άλλα πολλά.. Σα το κοριτσάκι με τα σπίρτα που η παγωνιά έκανε το σπίρτο τζάκι ολόκληρο, έτσι η σκληράδα των ημερών έκανε την παρουσία των δικών και φίλων ζεστή αγκαλιά για ν'ακουμπήσω, και την ευγνωμοσύνη μου για την ύπαρξή τους ζωντανότερη. Το κακό δε θα επιβιώσει. Θα φύγει. Και στο μεταξύ η μαυρίλα του, θα κάνει, με την αντίθεσή της, την Αγάπη ακόμα λαμπρότερη. Ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να με πλησιάσουν και φέτος, καλή κι ευλογημένη χρονιά, με δύναμη, για όλους μας, ανεξαιρέτως.