Μένω ανάμεσα σε τρεις γέφυρες. Τις βλέπω κάθε μέρα, τις διασχίζω κάθε μέρα. Χωρίς αυτές θα ήμουν αποκομμένη από την άλλη όχθη. 
Τις θέλουμε τις γέφυρες, τις χρειαζόμαστε. Το γεφύρι της 'Αρτας ήταν τόσο επιθυμητό που δικαιολόγησε ακόμα και την ανθρωποθυσία. Η γέφυρα είναι διάβαση, μέσο σύνδεσης, μέσο επικοινωνίας, συμπληρώνει κενά, προεκτείνει, κάνει δυο αντίθετες μεριές να συναντηθούν.
Κάθε μέρα έχουμε ανάγκη από γέφυρες. Κι ας μη μένουμε δίπλα σε ποτάμι. Έχουμε τους μεταφορικούς μας χειμάρρους και χαράδρες να γεφυρώσουμε, αντιπαλότητες να συμφιλιώσουμε, απέναντι όχθες να φέρουμε σε επαφή. Η γέφυρα είναι δημιουργία εκεί που υπάρχει χάσμα, ένωση εκεί που υπάρχει διαχωρισμός. Δεν υπάρχει συνήθως από μόνη της, πρέπει εμείς να τη φτιάξουμε, θέλει κόπο και απαιτεί πολλές φορές θυσία. Να προσέξουμε βέβαια και τις όχθες που θα πάμε να στήσουμε τη γέφυρά μας. Και η πιο γερή γέφυρα θα καταρρεύσει αν την βάλουμε σε βάσεις σαθρές, σε χώμα διαβρωμένο.
17 σχόλια:
που σημαίνει πως βλεπεις καποιο ποτάμι καθε μέρα; :)))
μα ποσο ζηλεύω!
έχεις δίκιο σε όσα γραφεις.
πρέπει να προσέχεις που θα κτίσεις τη γέφυρα σου, αν η άλλη όχθη αντέχει.
αλλά πιστεύω, πως ακομα κι αν δεν αντέξει και σωριαστεί, ουσιαστικά πάλι κερδισμενος βγαινεις: η προσέγγιση ειναι που έχει αξία :))
καλημέρα και καλο Σαββατοκύριακο :)))
μ'αρέσουν πάρα πολύ οι γέφυρες, όπως μ'αρέσει και το νερό. δεν θα μπορούσα να ζήσω σε μέρος χωρίς θάλασσα/ποτάμι/λίμνη. μου δίνουν μία αίσθηση ελευθερίας και απεραντοσύνης...εκ του ασφαλούς όμως, γιατί πάντα υπάρχουν γέφυρες που μπορούν δυνητικά να σε οδηγήσουν στην άλλη πλευρά και η απεραντοσύνη και το άγνωστο να γίνουν προσιτά, εφόσον βέβαια το θέλήσεις...
Μαριλένα ναι, η καλύτερή μου είναι:) και λόγω παλίρροιας και άμπωτης (είμαστε κοντά στη θάλασσα) αλλάζει συνέχεια όψη. Συμφωνώ κι εγώ για την προσέγγιση, όπως και με αυτό που λέει η Μάγια για το εν δυνάμει..
Μου παίρνετε την τέχνη μανδάμ; :-)))
dear heart,
για ένα κάτοικο Αθηνών, η φράση "Τρεις γέφυρες" παραπέμπει σε περιοχή που δεν εχει σχέση με το όμορφο τοπίο που ζείτε, ένα πικρό γέλιο βγαίνει..
Στη σημειολογία τώρα (στην ταμπακιέρα δλδ) σας εύχομαι να ειστε πάντα μια γέφυρα όπως αυτές των φωτό. Χωράει κι άλλη κουβέντα αλλά χρειάζεται και καφέ :)
Δασκάλα, άσε να διαβάσω το μάνιουαλ πρώτα και μετά βλέπουμε, προς το παρόν η τέχνη σας είναι απολύτως ασφαλής!:)
Μάγισσα, το σκεφτόμουν και γελούσα:) Ευχαριστώ για την ευχή, ανταποδίδω και σας χρωστώ καφέ:)
Μου αρέσουν οι γέφυρες αλλά περισσότερο μ'ενθουσιάζουν τα ποτάμια...όμορφο ποστ, επικοινωνιακό!
betty, κι εγώ είμαι του νερού, και της αέναης κίνησης:)
μόλις τώρα ήμουν στον κήπο και έβλεπα το ποτάμι καιείναι αυτή η αέναη κίνηση που με συνεπαίρνει κι εμένα. και σήμερα είχε ένα χρώμα ο άτιμος ο ποταμός, μπλε-πράσινο, σα θάλασσα της σκοπέλου! (γέφυρα δε βλέπω από εδώ, αλλά ξέρω ότι είναι εκεί αν τη χρειαστώ!)
κήπος με θέα το ποτάμι??? νομίζω θα μιλήσω εκ μέρους πάντων αν εκφράσω ζήλεια τρελλή!:)
Τί υπέροχη η τελευταία φωτογραφία!
άσε χαρτ! το ποτάμι και τις άλπεις..πολλή ομορφία! :)
κι εγώ το καημένο που μια ζωή ζούσα σε τσιμεντουπόλεις με θέα πολυκατοικίες σε απόσταση αναπνοής έχω πάθει αισθητικό σοκ! :Ρ
Juanita κι εμένα η τελευταία μ'αρέσει, σε μεγέθυνση!
Μάγια, σαν την Κλάρα, την ξαδέρφη της Χάιντι!
χαχαχα δεν το είχα σκεφτεί, αλλά τώρα που το λες...! :Ρ
btw πόσταρα μονόλογο, σας χρίζω προσωπικό μου βούρδουλα!
ε-πι-τέ-λους!
(για βούρδουλας στους άλλους είμαι μανούλα:)
Όμορφο post! Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
elie, σ'ευχαριστώ, και καλή Μεγάλη Εβδομάδα!:)
Δημοσίευση σχολίου