Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

My Bloody Valentine

Θυμάται κανείς την ετυμολογία της λέξης εκμεταλλεύομαι από προηγούμενο ποστ; Σε πολλές από τις φτωχές χώρες του κόσμου, ο πλούτος των σπλάχνων της γης τους, τις κάνει στόχο εκμετάλλευσης, με αποτέλεσμα αιματηρές συγκρούσεις, τη δεινοπάθηση των ντόπιων και τη μόλυνση του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Σε χώρες όπως η Ινδονησία, η Γκάνα, το Κονγκό, το Περού, οι Φιλιππίνες και η Γουατεμάλα, η διαμάχες για την εξόρυξη χρυσού έχει κοστίσει χιλιάδες ζωές. Μόνο στο Κογκό 1.200 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα (!) από πείνα και αρρώστειες άμεσα συνδεδεμένες με τις διαμάχες για την εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων.


Μερικά από τα μεγαλύτερα ανοιχτά μεταλλεία είναι τόσο μεγάλα που είναι ορατά από το..διάστημα. Η ενέργεια που απαιτείται για τη λειτουργία τους αντιστοιχεί στο 10% της παγκόσμιας ενέργειας. Ένα μόνο χρυσό δαχτυλίδι ευθύνεται για τη δημιουργία 18 τόνων (!) μπάζων από τα οποία μπορούν να διαρεύσουν τοξικά μέταλλα και οξέα.




Στην Ονδούρα, η κυβέρνηση έχει ανιχνεύσει επικίνδυνα επίπεδα κυανίου στο νερό ύδρευσης των κατοίκων της περιοχής κοντά στο μεγαλύτερο χρυσορυχείο της χώρας. Παγκοσμίως 40-70% των μεταλλορύχων υποφέρουν από υδραργυρίαση (δηλητηρίαση, από την έκθεσή τους στον υδράργυρο, που καταστρέφει το συκώτι, το νευρικό σύστημα και τα σπλάχνα), και 47% από πνευμονοκονίαση.

Τα 3/4 του χρυσού προέρχεται από αυτές τις χώρες. 13 εκατομμύρια άνθρωποι δουλεύουν στα ορυχεία, το 1 εκατομμύριο από αυτούς, παιδιά. Μισθός; Του διευθυντή της Goldcorp, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης χρυσού, 5,5 εκατομμύρια δολλάρια τον χρόνο. Του εργάτη του στην Ονδούρα; Λιγότερο από 2 δολλάρια την ημέρα. (Παρεμπιπτόντως, η εν λόγω εταιρεία αρνείται να συμμορφωθεί με το δημοψήφισμα του 2005, όπου 11 από τις 13 κοινότητες στο Σαν Μάρκο της Γουατεμάλας, ζητούν να σταματήσουν οι εξορύξεις στην περιοχή τους). (πηγή cafod)





Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα με την εξόρυξη διαμαντιών. Στη Σιέρρα Λεόνε για παράδειγμα, ευθύνεται για τον δεκαετή εμφύλιο στη χώρα, 50.000 νεκρούς, πολυάριθμους ακρωτηριασμένους, εκατομμύρια πρόσφυγες, την καταστροφή της εγχώριας οικονομίας και ναρκωμένα παιδιά-στρατιώτες. Κάποια χρόνια αργότερα τώρα, η πόλη ακόμα δεν έχει ηλεκτρικό, οι δρόμοι έχουν να φτιαχτούν από τα μέσα του '70, και οι κάτπικοι ζουν σε μουχλιασμένα κτίρια χωρίς σκεπή. Το Κονγκό, η Αγκόλα, η Ακτή Ελεφαντοστού έχουν να πουν ανάλογες επώδυνες ιστορίες. (πηγή ΝΥ Τimes)


Κι εδώ η περιβαλλοντική καταστροφή είναι τεράστια. Οι τεράστιες ανοιχτές πληγές των αδαμαντορυχείων πυορραγούν βαριά μέταλλα, πετρέλαιο και χημικά πό τα μηχανήματα εξόρυξης, τα οποία απορροφούνται από το έδαφος και μολύνουν τα νερά, δηλητηριάζοντας ανθρώπους, φυτά και ζώα. Κι εδώ, οι ιδιοκτήτες των αδαμαντορυχείων, στην Αυστραλία, στον Καναδά, στην Ινδία, στην Αφρική, παραβιάζουν τα δικαιώματα των ντόπιων, καθώς πολλά από τα ορυχεία αυτά ανοίχτηκαν στη γη τους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να πρέπει ή να μετακινηθούν ή να παραμείνουν και να δηλητηριαστούν.


Τα διαμάντια που εξορύσσονται, επεξεργάζονται από slave labourers, πολλοί από αυτούς παιδιά καταδικασμένα στη δουλεία προκειμένου να ξεπληρώσει η οικογένειά τους χρέη. Όταν ενηληκιωθούν το χρέος κληροδοτείται είτε στα μικρότερα αδέλφια, είτε στα παιδιά τους! Τα διαμάντια μετά πουλιούνται και τα κέρδη χρηματοδοτούν εμφύλιες συγκρούσεις στην Αφρική, είτε ανταλλάσσονται με όπλα. Οι πόλεμοι των διαμαντιών πολεμούνται και από μικρά παιδιά-στρατιώτες, στα οποία δίνονται ναρκωτικές ουσίες για να ξεπεράσουν τους..παιδιάστικους φόβους τους.



Γι' αυτό λοιπόν, μη χαρίσεις χρυσό ή διαμάντια στον "βαλεντίνο" σου. Αν θες, ντε και καλά, αγόρασε παλιά κοσμήματα, από δεύτερο χέρι. Μην πιστεύεις χολυγουντιανά στερεότυπα, τα διαμάντια δεν είναι ο καλύτερος φίλος ενός κοριτσιού. Μην αφήσεις την αγάπη σου για ένα πρόσωπο να δικαιολογεί την φρικτή δυστυχία εκατομμυρίων.

Εναλλακτικά: Φτιάξε τους ένα ΒΙΟ κέικ, μια τούρτα με ροδοπέταλα, ένα μασάζ με aromatic massage cubes με αιθέρια έλαια. Όποια μέρα του χρόνου θες.


Υπόγραψε: diamond boycott: sign the petition

17 σχόλια:

witchofdaffodils είπε...

καλημέρα heart,
πόσο βαρύ είναι, πραγματικά, να βλεπεις πως μια στιγμή σου πολυτελούς ευχαρίστησης μπορεί να είναι so bloody..
Mου αρέσει η στροφή του μπλογκ σου στη δυναμική ευαισθησία.
Μερσί που προτείνεις τους αρωματικούς μου κύβους σαν υποκατάστατο των diamonds!

YΓ Αυτο το εμπορικό καπέλωμα των συναισθημάτων κάθε 14/2, μου τη δίνει..

heart n soul είπε...

καλημέρα!:)
βαρύ κι ασήκωτο, παράλογο κι εξωφρενικό..
Στροφή ε? δεν το κατάλαβα, συνεχίζω να γράφω ό,τι μου ΄ρχεται στο μυαλό, μάλλον δεν είναι δύσκολο να προσέξεις κάτι από τα τόσα που μας τριγυρίζουν, από τα τόσα για τα οποία οι ίδιοι ευθυνόμαστε..
Οι αρωματικοί κύβοι είναι τέλειο δώρο, δε θα μπορούσα παρά να τους προτείνω:) Μα δεν είναι αυτονόητο ότι λίγος από τον χρόνο μας, κάτι φτιαγμένο με αγάπη από τα χέρια μας, είναι το καλύτερο δώρο?
Οσο για το εμπορικό καπέλωμα, αυτό είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνίας πλέον, ας σκεφτούμε, μαιευτήρια, νοσοκομεία, Χριστούγεννα, τηλεμαραθώνιους κλπ κλπ κλπ, καταναλώστε γιατί χανόμαστε..
εγώ πάντως τους κύβους θα τους καρδουλοποιήσω;)

witchofdaffodils είπε...

καρδουλοποιήστε λοιπόν! και τη τελευταια κρεασιον νερολι κανέλα κάνει.

Για τα υπόλοιπα δίκιο έχετε, αλλά να, σε όλη αυτή την εκμετάλλευση, κάθε εκμετάλλευση, κάποιες εταιριες-τραστ-καρτελ- θησαυρίζουν και μετά η ευθύνη πέφτει σε εμας τους πολίτες επιτρεψτε μου να πω αυτή τη λέξη κι οχι καταναλωτές, σα να αγνοούμε τη ριζα του κακού.
Σόρυ, μ'επιασε το αριστερόστροφο πρωινιάτικα, λέτε κάνω κανα ματζούνι γι'αυτό;-)

heart n soul είπε...

όχι, μην ξεματιαστείτε, αφήστε το!:)
Φυσικά και θησαυρίζουν τα καρτέλ κι όχι εμείς, εμείς όμως, με τις πενταροδεκάρες μας ο καθένας, είμαστε που τους χρηματοδοτούμε, μπορεί να είναι ουτοπικό αλλά παραμένει μαθηματικά ορθό, αν κανείς δεν αγόραζε οι εταιρείες δεν θα κέρδιζαν. Οι εταιρείες τουλάχιστον έχουν μια δικαιολογία: εκμεταλλεύονται για το κέρδος. Εμείς που πάμε με τα νερά τους, που γινόμαστε συνεργοί τους, γιατί το κάνουμε; Τι κέρδος έχουμε; Κανένα, μόνο την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας μας νομίζω..
Αφήνω εδώ τα πρωινά μανιφέστα και τρέχω καλή μάγισσα, see you later:)

Μάγια είπε...

καλησπέρα κι από μένα!

όλοι κάπου λίγο-πολύ κάτι ξέρουμε για το τι σημαίνει για τους ανθρώπους και τα παιδιά αυτά η εκμετάλλευση...βλέποντας όμως τα νούμερα σοκάρεται κανείς ακόμα περισσότερο. είναι όντως ασύλληπτο..

heart n soul είπε...

ναι, είναι φοβερό πώς τα οχτώ, νομίζω, παιδιά-θύματα του WTC 9/11έχουν περισσότερη βαρύτητα από χιλιάδες ξυπόλητα..Η εξοικίωση, η συνήθεια, η προπαγάνδα..

P@nos είπε...

αγαπητή μου πολλά ευχαριστώ για αυτό το ποστ... βλέποντα τα νούμερα παθαίνεις σοκ και ματαξανασοκ.. αλλα ήθελα να γράψω και άλλα μου ρχονται τώρα...

δυστυχώς εμείς δεν έχουμε κέρδος, ανάγκη, τρύπες και ενοχές πάμε να καλύψουμε.. τι εννοώ? Μα γιατι να πρέπει ο χ αρσενικός να πάρει ένα μεγάλο διαμάντι στην γυναίκα του/αραβωνιαστικιά/φιλη του? Μήπως γιατι τελικά λείπει απο το σπιτι του 16 ώρες την ημέρα? Μήπως γιατι έχει ξεχάσει τι σημαίνει ένα χάδι, ενα τρυφερό σημειωμα, δυο λόγια αγάπης?

Ακριβώς το ίδιο κάνει ένας γονιός που δεν έχει χρόνο για να παίξει με το παιδί του και ξαφνικά αποφασίζει να πάρει στο παιδί του play station 3 και να δώσει 400 ευρώ... Για να καλύψει την απουσία του, τα λόγια που δεν είπε, τα χάδια που δεν έκανε τα τα τα τα.. Οι ανάγκες αυτές ποτέ δεν υπήρχαν..μας τις επέβαλαν.. και στην κοινωνία που ζούμε -δυστυχώς- ποιος/α έχει την δύναμη να πει "οχι αγαπη μου δεν θέλω δαχτυλίδι για τiς 14 φεβρουαρίου αλλά θέλω να καθήσουμε να μαγειρέψουμε μαζί, να περπατήσουμε βόλτα χερι χερι.. να να να.."..

αν σταματούσαμε να μπουκώνουμε τους ανθρωπους μας με δώρα υψηλης χρηματικής (και μόνο) αξίας τότε θα σταματούσαν οι εκμεταλεύσεις και θα χρεωκοπούσαν οι εταιρείες.. αλλα ειμαστε μέσα στην τρύπα όλοι μας..

οι άνθρωποι ξεχάσαμε τα ωραία θέλω μας και αρπάζουμε ο,τι μας προσφέρετε.. α ρε υποχρεωτικη εξορία που θέλουμε όλοι μας σε ένα χωριό χωρις τηλεόραση και ιντερνετ.. να σου πω για ποτε θα βρουμε τον εαυτό μας και θα μάθουμε να εκτιμούμε ένα απλο λουλουδάκι με κόκκινο χρώμα, απο ενα καλογυαλισμένο πετράδι στο χέρι...

μακάρι Θεε μου, οπως τα λεω να έχω την δύναμη να τα πράξω όταν θα κληθώ να τα αντιμετωπίσω.....

heart n soul είπε...

Πανούλη, ζάχαρη τα λες...Σ'ευχαριστώ:)

Ανώνυμος είπε...

θαυμάσια....πάντα αντιπαθούσα τα κοσμήματα(ακου, diamonds are a girl's best fiend!!!)...τώρα μου έδωσες την καλύτερη δικαιολογία...φοβερό και εξαιρετικά ενδιαφέρον ποστ ποστ!

heart n soul είπε...

cook μου κι εγώ μια από τα ίδια, ξιπασμένα κι άχαρα τα έβρισκα πάντα, και πριν μάθω για το "ποιον" τους..Πάντα μ'αρεσαν τ'αλλα, χάντρες, λουράκια, ασημί μέταλλο, κορδόνια, κοχύλια, κουκούτσια (έχω ένα κολιέ καρπουζόσπορου καταπληκτικό!:)

betty είπε...

Τελικά δεν είναι τυχαίο που ταιριάζουν οι προτιμήσεις μας, γλυκειά μου!
Πολύς πόνος όμως, για μας πολύ περισσοτερος, επειδή έχουμε γνωρίσει τη δίκαιη πλευρά της ζωής. Δεν εννοω πόνο ενοχής, αλλά συμπόνοιας, πώς αντέχουμε να ζούμε σε τέτοιο κόσμο; Δεν είναι αληθινό μαρτύριο; Εννοώ ότι η ευτυχία κι η χαρά είναι πολύ σχετικές έννοιες, γνωρίζει πολλά ο άνθρωπος πλέον για να μένει ακόμη κολλημένος στα ίδια λάθη...
Καλή σου μέρα.

heart n soul είπε...

sweet betty, ναι, ναι, ναι...
Καλημέρα κι από μένα:)

Sotona Dos είπε...

Μια καλη δικαιολογια για να
καθυστερησω λιγο το μονοπετρο.
Ευχαριστω sisτερι

heart n soul είπε...

είδες? και δικαιολογίες κι απ' όλα βρίσκεις εδώ πέρα! καλύτερη απ'αυτή πάντως δεν γίνεται

Ναταλία είπε...

Ειλικρινά ανατρίχιασα...
Δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά....

Νάσαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας.....

heart n soul είπε...

καλώς τη ναταλία, που 'ρθε να μοιραστεί και τη δική μου ανατριχίλα.. να 'σαι κι εσύ καλά

kiki είπε...

Τι πικρές εικόνες εκμετάλευσης Χριστέ μου...:-(