Αναρωτιέμαι αν ο ορισμός της φιλίας συμπεριλαμβάνει ανθρώπους που δεν έχεις δει ποτέ. Όταν γράφεις σ'ένα μπλογκ, μπορεί να ξεκίνησεις για πλάκα, αλλά με αφελή έκπληξη να διαπιστώσεις ότι άλλοι άνθρωποι, όχι μόνο διάβαζαν αυτά που γράφεις, αλλά ανταποκρίνονται κιόλας. Κάποιοι από αυτούς έρχονται και ξανάρχονται. Αρχίζεις να αναγνωρίζεις το ύφος της γραφής τους, τις λέξεις που χρησιμοποιούν, αποκτάτε κωδικούς επικοινωνίας, αποκτάτε παρελθόν. Αθελά σου αρχίζεις να τους φαντάζεσαι, να πλάθεις μια εικόνα στο μυαλό σου για το πώς είναι, για τη ζωή τους, κάπως όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο, κι οι χαρακτήρες αποκτούν υπόσταση στο νου σου, φαίνεται το μυαλό μας αρέσκεται στο να συμπληρώνει τα κενά, δουλεύει καλύτερα έτσι. Το γεγονός ότι έχετε πια τακτική επικοινωνία, έστω κι αν είναι λίγες λέξεις, επειδή γίνεται απόλυτα οικειοθελώς, κι όχι όπως στον "έξω" κόσμο, όπου μπορεί να υπάρχουν υποχρεώσεις, συμφέροντα, ντροπές, δείχνει ότι μοιράζεστε κάτι, ότι ο ένας ενδιαφέρεται για το τι έχει να πει ο άλλος, ότι του αρέσουν τα θέματα που τον απασχολούν και ο τρόπος με τον οποίο τον απασχολούν. Αρχίζει τότε να συμβαίνει το εξής παράδοξο. Χωρίς να τους έχεις δει λοιπόν ποτέ αυτούς τους ανθρώπους, νιώθεις μια οικειότητα, μια συμπάθεια, αν χαθούν σου λείπουν ή ανησυχείς αν είναι καλά, συναισθήματα δηλαδή που έχεις για τους φίλους του real κόσμου. Τι σημαίνει αυτό; Είναι κι αυτοί φίλοι σου; Κι ας μην τους έχεις δει ποτέ; Κι αν έχετε μοιραστεί πράγματα πολύ προσωπικά και σημαντικά; Αν τους έχεις ανοίξει τα σώψυχά σου; Δεν μετράει αυτό; Έχω δει ανθρώπους να γράφουν για σοβαρά προβλήματα υγείας, για προβλήματα γονιμότητας, για τα παιδιά τους, για χωρισμούς, για ψυχικά ζόρια, ξαπλώνουν στον μπλογκοκαναπέ κι ανοίγονται. Κι άλλοι γράφουν γι' αυτά που μαγειρεύουν, για τη μουσική και τα ποιήματά τους, δείχνουν τις φωτογραφίες που αγαπούν, κι αυτά προσωπικά είναι. Και δέχονται παρηγοριά, ιδέες, συμβουλές, επικρότηση, συμπαράσταση, αναγνώριση, συμπάθεια, μάλωμα καμμιά φορά, από τους οικείους πια cyber επισκέπτες τους. Αυτά δεν κάνουν κι οι φίλοι; Από την άλλη όμως, δεν τους έχεις δει ποτέ! Και δεν πρέπει, για να πεις τον άλλο φίλο, να μπορείς να τον εμπιστευθείς στα πάντα; Να ξέρεις από πού κρατάει η σκούφια του; Να σου πληρώσει το ταξί αν δεν έχεις λεφτά; Να έρθει σπίτι να σου φτιάξει σούπα αν είσαι άρρωστος και δεν έχεις κάποιον να σε φροντίσει; Κι αν ο φίλος σου μετοικούσε σε χώρα μακρινή; Κι έκανες χρόνια να τον δεις; Κι επικοινωνούσατε μόνο μέσω υπολογιστή; Δε θα 'ταν πάλι φίλος σου;Δεν έχω καταλήξει σ' αυτή την προσπάθεια προσδιορισμού αυτού του νέου είδους ανθρωπίνων σχέσεων. Τι είναι; Πώς λέγεται; Τι σχέση έχουμε μεταξύ μας; Κάπου, κάποτε, θα γραφτεί και γι'αυτό μια ακαδημαϊκή διατριβή (αν δεν έχει ήδη). Μέχρι τότε, οι ιδέες όσων αναγνώσουν, πολύ ευπρόσδεκτες..
10 σχόλια:
Δωρο σιστερι τωρα,
και μονο για εσενα
http://www.zshare.net/audio/7232417ac0e373/
Γλυκειά μου heartnsoul, με ευχαριστεί που περιέγραψες με λόγια απλά αυτή την σπουδαία ανταλλαγή που συμβαίνει στη γειτονιά των μπλογκ. Ό,τι είναι σημαντικό και όμορφο, μόνο με λόγια απλά μπορεί να αποδοθεί η ομορφιά του...
Για μένα, το γράψιμο στο μπλογκ είναι κατ'εξοχήν συναισθηματική λειτουργία κι από κει και έπειτα εξαρτάται από τον καθένα πόσο ελέγχει τον εαυτό του ώστε να μην παρασύρεται από τη συναισθηματική φόρτιση. Γιατί αν συμβεί αυτό, παύει να λειτουργεί η αληθινή ζωή.
Πιστεύω όμως ότι γίνεται μια σημαντική "κατάθεση ψυχής" που συνήθως δε γίνεται στην καθημερινότητα με τους φίλους. Φιλιά φιλενάδα!!
α, μη μας βάζετε δύσκολα αγαπητή..
Η λέξη φιλία έχει ένα ειδικό βάρος, ναι υπάρχουν κοινοί κώδικες επικοινωνίας, είναι αυτό αρκετό? Η φιλία είναι μια σχέση που δοκιμάζεται στο χρόνο (αμπελοφιλοσοφία)..
Enfin, προσωπικά χαίρομαι αυτή την επικοινωνία χωρίς να τη σκαλίζω σε βάθος ή να της βγάζω τα σωψυχα, αν ειναι να 'ρθει, θα ΄ρθει..
εμένα με είχε απασχολήσει το θέμα περισσότερο όταν άρχισα να πρωτοχρησιμοποιώ ίντερνετ και ήμουν μέλος σε ένα φόρουμ...όταν μετακόμισα στο λονδίνο γνώρισα πολλά άτομα από το φόρουμ αυτό. με κάποιους από αυτούς γίναμε παρέα και με 2-3 πραγματικοί φίλοι (δύο κοπέλες παραμένουν από τις καλύτερές μου φίλες).
στα blog είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα, καθώς πραγματεύονται κάποιες φορές πιο προσωπικά θέματα. είναι και ότι έχουμε τη δυνατότητα να γράψουμε πολλά, δεν είναι όπως στα φόρουμ που γράφεις 1-2 γραμμές.
δεν ξέρω τι θέλω να πω (!) ίσως θα ήταν καλύτερο να δώσουμε έναν άλλον όρο για την blogoφιλία (χμμμ, λάθος ακούγεται αυτή η λέξη!)που να περιλαμβάνει όλα τα συναισθήματα που περιέγραψες, αλλά και τους περιορισμούς που έχει εξ ορισμού.
εγώ πάντως χαίρομαι πολύ την παρέα ανθρώπων σαν κι εσένα, και ανυπομονώ για τα κείμενα τους και τη ζεστασιά τους! :)
Το τι σημαίνει φιλία για τον καθένα είναι πολύ υποκειμενικό. Για μένα πχ, "φίλη" σημαίνει αυτή που ξέρει το πιο μεγάλο μου μυστικό. Οι υπόλοιποι είναι απλώς καλοί φίλοι. Όμως... πιστεύω πως ναι. Μπορείς να γνωρίσεις αξιόλογους ανθρωπους μέσω του νετ και να υπάρξει φιλία. Για του λόγου το αληθες, σου λέω ότι μέχρι πριν 2,5 χρόνια δεν έμπαινα ποτέ σε chat rooms και σαν αρχή μου είχα να μιλάω μόνο με γνωστούς. Παρόλα αυτά, πριν 2,5 χρόνια, γνώρισα μέσω ενός chat room μια γυναίκα, που αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερή μου φίλη. Μένει στη Γερμανία, έχω πάει 2 φορές και έχει έρθει 1. Η απόσταση δεν έχει ακόμα καταφέρει να μας κρατήσει μακριά και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Επίσης, μέσω των μπλογκ, γνώρισα πολύ ενδιαφέροντα άτομα που όντως τα πονάω, θέλω να τα βλέπω και είναι το πρώτο μου μέλημα όταν φεύγω απο το νησί.
Θεωρώ ότι όταν το κάθε πράγμα, η κάθε σχέση παίρνει μια φυσιολογκική διάσταση και δεν υπάρχει υπερβολή (όπως και στην πραγματικότητα), ναι. Μπορεί να υπάρχει φιλία.
Σορυ για το σνετονάκι.
stereo bro ευχαριστώ για το δωράκι, πολύ δεξιοτεχνική μίξη:)
betty, εγώ απλά, εσείς πετυχημένα, πάντα γράφετε κάτι μου με καθηλώνει, όπως εδώ, τα περί συναισθηματικής φόρτισης και αυτοέλεγχου.. Ανταποδίδω την προσφώνηση και τον χαιρετισμό από καρδιάς, και σταματώ εδώ γιατί δεν είμαι καλή στον αυτοέλεγχο:)
γλυκειά witch, μ'αρέσει να σας βάζω δύσκολά, αφού δεν μασάτε:) Κρατώ το απόσταγμα περί χαλαρότητος, μ'αρέσει, να 'στε καλά:)
μαγιόπουλο, κι εγώ σε χαίρομαι, κάργα, κι ανυπομονώ για τον επόμενο μονόλογο:)
oneiromageiremata μόνο σεντόνια, τα προικιά σας όλα άμα θέτε! κι εγώ από την ίδια πολύ επιφυλακτική τοποθέτηση προέρχομαι, και μόνο τώρα, με τα των τελευταίων μηνών άρχισα να αναρωτιέμαι.. Μ'αρέσει αυτό που λέτε για την φυσιολογική διάσταση και την έλλειψη υπερβολής(κάτι που γίνεται πολλές φορές στα μπλογκ, ίσως για να αναπληρωθούν άλλες παράμετροι που λείπουν από αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ αγνώστων) και το θετικό τελικό συμπέρασμα!:)
Ένα σου λέω: Δεν υπάρχει πιο καχύποπτος άνθρωπος από εμένα. Μόνο αυτό, τα λέει όλα. Ακόμα και τη στιγμή που κατέβαινε από το πλοίο η φίλη μου για να έρθει να μείνει σπίτι μου, αναρωτιόμουν (μετά από 9 μήνες γνωριμίας ιντενρετικής και εξομολογήσεων) αν θα ταιριάζουμε και στην πραγματικότητα.
Αν σαν άνθρωπος κρατάς φυσικές άμυνες, είναι λογικό να αναρωτιέσαι αν όλο αυτό που συμβαίνει είναι φυσιολογικό. Όσο για την υπερβολή, όπως δεν είναι σωστό να ξέρεις τον άλλον μία βδομάδα μέσα από το μπλογκ του και να αρχίζεις τα "αγάπη μου, αδερφή μου, μόνο εσύ με νιώθεις και δενξερωκιεγωτιαλλο" άλλο τόσο "κακό" είναι να κλείσεις με την πρώτη την πόρτα σε έναν επειδή δεν έχει δει τη φάτσα του. Μεγάλα παιδιά είμαστε, εμένα το ένστικτό μου δε με έχει προδώσει ποτέ, ούτε live ούτε virtually.
Όσο προσεκτική ήμουν και στις φιλίες μου τις κανονικές, άλλο τόσο επιλεκτική είμαι και στο νετ.
σωστηηή:)
To απλό, το είπα σεμνά...για σένα, αλλά ειλικρινά για μένα, είναι ,ας πούμε, το καλύτερο...Ξέρεις νομίζω, μιας και το'φερε η κουβέντα, ότι τα μπλογκ κάνουν κι ένα κακό. Όταν συμπαθούμε πολύ κάποιον, ΄το μόνο διαθέσιμο εργαλείο μας είναι ο λόγος κι έτσι "λιβανιζόμαστε", εδώ κολλάει κι ο αυτοέλεγχος μια χαρά! Φιλιά :)
το σεμνά κι ειλικρινά είναι δυό επίθετα που σας πάνε betty, φαίνεται στα ποστ σας, δεν το λέω εγώ:)
Και ναι, αυτό εννοούσα κι εγώ με το πιο πάνω σχόλιό μου στα oneiromageiremata ("υπερβολή...(κάτι που γίνεται πολλές φορές στα μπλογκ, ίσως για να αναπληρωθούν άλλες παράμετροι που λείπουν από αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας [(δηλ. μπλογκ)] μεταξύ αγνώστων)"
Είχα γράψει και κάτι κάπως σχετικό σε προηγούμενη ανάρτηση, στο mirroring..
Ίσως, ναι, ένας συνδιασμός καλών προθέσεων και αυτοελέγχου, να κάνει τη δουλειά, κι αν καμμιά φορά ξεφεύγουμε να μας ξελασπώνουν οι καλές μας αυτές προθέσεις σε συνδιασμό με τους περιορισμούς του μέσου έκφρασης. Πάντως και σαν μπλογκοιδιοκτήτες έχουμε ευθύνη αυτοελέγχου γιατί δε θέλει πολύ να το καβαλήσει κανείς το καλάμι και να περιφέρει τον εγωκεντρισμό του..
καλημέρες:)
Δημοσίευση σχολίου