Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Γείτονες..

«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
»Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
»Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.
»Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης. »Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
»Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.
»Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
»Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.»
Και πόσα ακόμα δεν μπορεί να προσθέσει κανείς στην πιο πάνω λίστα (απόσπασμα από email της φίλης Μ..). Σκεφτόμουν πώς, η προσαρμοστική ικανότητα που έχουμε για να μας βοηθάει να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις, να συνηθίζουμε δηλαδή στα πάντα, όσο εξωφρενικά κι ασύλληπτα να μας φαίνονται αρχικά, προκειμένου να επιβιώσουμε, μπορεί να γυρίσει εναντίον μας και να μας κάνει αναίσθητους, βολεμένους, αδρανείς.
Ζούμε εξόριστοι από την Εδέμ, κι έτσι όλοι μας ανεξαιρέτως, υποφέρουμε, όμως αυτό που μας κρατάει ακόμα σε επαφή με την άλλη μας υπόσταση, είναι η ικανότητα που έχουμε, την ώρα του δικού μας πόνου, της δικής μας ανέχειας, να δούμε αυτόν που πονάει ακόμα περισσότερο, που στερείται ακόμα πιο πολύ από μας, μέσα από τα δάκρυά μας για τα παπούτσια που δεν έχουμε να δούμε αυτόν που δεν έχει καν πόδια. Θέλω να ζω σε μια κατάσταση διαρκούς ευγνωμοσύνης για ό,τι κι αν έχω, για το ποτήρι το νερό ακόμα, γιατί κι αυτό κάποιος το στερείται. Θέλω να ζω σε μια κατάσταση διαρκούς ευθύνης, γιατί ό,τι έχω δεν μου ανήκει, μου δόθηκε, κι έχω κι εγώ ευθύνη να δώσω. Θέλω να μη θεωρώ τίποτα από ό,τι έχω, υλικό ή μή, δεδομένο αλλά δοσμένο. Αρχίζουμε από τα απλά και άμεσα, το ζεστό χαμόγελο στον (αντιπαθητικό καμμιά φορά) γείτονα, την ευγενική καλημέρα. Την μη-κατακριτική ή βλοσυρή ματιά στον διαφορετικό από μας. Είμαστε πολύ πλούσιοι. Ας αρχίσουμε από αυτά, και μετά αν θέλουμε μπορούμε να αρχίσουμε να κοιτάμε και στις τσέπες μας, και στα ντουλάπια μας και στα δυνατά μας μπράτσα. Για ιδέες, διαβάστε πιο κάτω για μερικές ΜΚΟ:
(Ο όρος μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αποτελεί νεολογισμό και αποδίδει στα ελληνικά τον αγγλικό όρο Non-Governmental Organisations (NGOs). Οι σκοποί των ΜΚΟ είναι μη κερδοσκοπικοί και κυρίως ανθρωπιστικοί και αφορούν περιβαλλοντικα ή κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, ο ρατσισμός κ.λ.π.)
Μερικές ΜΚΟ στην Αθήνα:
(οι πληροφορίες είναι από σελίδα της εφημερίδας Athens Voice, δεν ξέρω κανέναν προσωπικά, δεν έχω διασυνδέσεις με καμμία από αυτές τις ΜΚΟ, παραθέτω πληροφοριακά, από 'κεί και πέρα, πάρτε ένα τηλέφωνο και ρωτήστε, αν θέλετε να προσφέρετε εθελοντική εργασία ή να πάτε οι ίδιοι κάποια πράγματα, ή να έρθουν εθελοντές και να τα συλλέξουν από εσάς, ή για να δείτε τι παίζει γενικά. Ο,τιδήποτε, φτάνει μόνο να μη σηκώνουμε τους ώμους μισο-αδιάφορα, μισο-δύσπιστα και συνεχίζουμε να στοιβάζουμε στα ντουλάπια μας και στους ξέχειλους κάδους απορριμμάτων, να γκρινιάζουμε ότι δεν έχουμε συνδρομή για το γυμναστήριο αλλά να μην σηκωνόμαστε από τον καναπέ για να βάλουμε ένα χέρι στο βάψιμο ενός ορφανοτροφείου, ο,τιδήποτε, από οποιονδήποτε που θέλει και μπορεί να κάνει κάτι)
Friends of Habitat for Humanity: βοηθάνε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης ατόμων, οικογενειών κλπ, με κτιριακές επισκευές, ψυχολογική και οικονομική υποστήριξη, κλπ. Δέχονται εθελοντική βοήθεια (π.χ. βάψιμο ορφανοτροφείου), οικοδομικά υλικά (σας περισσεύουν μπογιές;) κλπ, τηλ. 210-4182251, email: hfhgr@hol.gr
Διεθνής Αμνηστία: γράφετε γράμματα; τηλ. 210-3600628, 210-9627137
Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός: παιδικές τροφές, όσπρια, ζυμαρικά κλπ τρόφιμα που δεν χαλάνε, ρούχα-παπούτσια, σαπούνια κλπ, για άτομα που ζητούν άσυλο, για πρόσφυγες και τις οικογένειές τους τηλ. 210-5147300
Γιατροί χωρίς σύνορα: τηλ. 210-5200500
Γιατροί του Κόσμου: τρόφιμα που δεν αλλοιώνονται, τηλεκάρτες, είδη προσωπικής υγιεινής, πάνες, κουζινικά, τσιγάρα, για το καταφύγιο προσφύγων και ατόμων που ζητούν άσυλο, και το καταφύγιο για γυναίκες θύματα εμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, καθώς και ένα ιατρικό κέντρο. τηλ. 210-3213150, 8011000100.
Παιδικό χωριό SOS: τρόφιμα. τηλ. 210-3313661.
Κλίμακα: προγράμματα υποστήριξης των Ρομά, μεταναστών, αστέγων και ατόμων με αναπηρίες, καθώς και γυναίκες θύματα εμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης . τηλ. 210-3417160.
Reto Hellas: μεταχειρισμένα δώρα, ηλεκτρικά είδη, έπιπλα, ρούχα, για τη βοήθεια άστεγων τοξικομανών. τηλ. 210-6625096.
Άσυλο αστέγων: στο Καβούρι (Λητούς 20). Υποστήριξη για άστεγους, ηλικιωμένους, μόνες μητέρες, ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα, άτομα στο στάδιο επανένταξης. Κλινοσκεπάσματα, εισιτήρια λεωφορείων κλπ. Τηλ. κ. Βασίλη Μανωλάτο (κοινωνικός λειτουργός) 210-8962619, 210-8962618.
Κιβωτός: κέντρο νέων στον Κολωνό (ναι, εκεί που κάποτε μαζεύονταν οι νέοι για να φιλοσοφήσουν στην Ακαδημία), φιλοξενεί πάνω από 300 παιδιά, 4-17 χρονών, ελληνόπουλα και προσφυγόπουλα από διαλυμένες οικογένειες, προσφέροντας 2 γεύματα την ημέρα καθώς και ψυχαγωγικές και αθλητικές δραστηριότητες, 9πμ-12 μεσάνυχτα. τηλ. 210-5141935.
Αδέσποτες γάτες: μια μικρή ομάδα εθελοντών παρέχει τροφή και ιατρική περίθαλψη στα αδέσποτα γατιά που βρίσκουν πεταμένα. Ζητούν εθελοντές, γατοτροφές, καθώς και είδη που μπορούν να πουλήσουν στα μπαζάρ που οργανώνουν. email: ninelivesgreece@gmail.com
Πληροφορίες και λίστα ΜΚΟ στην Έλλάδα:
NGOs in Greece:
Κλείνω με ένα απόσπασμα του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού (δια χειρός Fr. Jonathan):
“If you want to find perfect love, go
sell all your belongings, give them to
the poor, go where you find a master
and become a slave. Can you do this
and be perfect?
“You say this is too heavy? Then do
something else. Don’t sell yourself as a
slave. Just sell your belongings and
give them all to the poor. Can you do
it? Or do you find this too heavy a
task?”
“All right, you cannot give away all
your belongings. Then give half, or a
third, or a fifth. Is even this too
heavy? Then give one tenth. Can you
do that? Is it still too heavy?
“How about this. Don’t sell yourself as
slave. Don’t give a penny to the poor.
Only do this. Don’t take your poor
brother’s coat, don’t take his bread,
don’t persecute him, don’t eat him
alive. If you don’t want to do him any
good, at least do him no harm. Just
leave him alone. Is this also too
heavy?”
Φοβάμαι πώς σήμερα δεν είναι αρκετό Άγιέ μου να τους αφήσουμε στην ησυχία τους. Ούτε να μην τους κλέβουμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Σήμερα, κάθε φορά που βάζουμε βενζίνη στο αυτοκίνητό μας, για παράδειγμα, δίνουμε λεφτά σ'αυτούς που συντηρούν τον πόλεμο στο Ιράκ. Τους κλέβουμε έμμεσα, συντηρώντας με τον τρόπο ζωής μας αυτούς που τους κλέβουν και τους δολοφονούν άμεσα. Κανείς μας δεν είναι αθώος, ας κάνουμε τα κορόιδα, ας ασχολούμαστε με τον λιθοβολισμό των άλλων, εις βάρος τους ζούμε, κι οι φτωχοί εις βάρος των φτωχώτερων, οι αδύναμοι εις βάρος των πιο αδύναμων, γι'αυτό, όπου μπορούμε να διαλέγουμε την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη αντί του καννιβαλισμού, ας το κάνουμε. Καλοί μου άνθρωποι, που φώναζε κι ο Βέγγος..
Και η ετυμολογία της ημέρας: εκμεταλλεύομαι = εκ + αρχ. μεταλλεύω: μέταλλον= 1. εξάγω μεταλλεύματα, 2. επωφελούμαι από τις αδυναμίες κάποιου (για να μην ξεχνάμε ότι η εξόρυξη υλών, όπως το πετρέλαιο ή το χρυσάφι, είναι ταυτόσημη με την σημερινή έννοια της λέξης)

5 σχόλια:

kiki είπε...

Πόσες αλήθειες ειπωμένες σε τούτο εδώ το ποστ...

P@nos είπε...

ω ναι... βαθυστόχαστο και τόσο αληθινό...

witchofdaffodils είπε...

καλημέρα heart, όσο συχνά και αν διαβάζουμε παρόμοια μηνύματα, είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα, είναι σαν να τακτοποιούνε, να βάζουνε τα πράγματα στη θέση τους.
Ο κανόνας, και μου φαίνεται πως ειναι κανόνας της ζωής, της επιβίωσης, μας θέλει κλεισμένους ερμητικά και αυτιστικά στο μικρόκοσμό μας.
Είναι σαν να σε σκουντάει ένα χέρι και να σου λέει: ξύπνα μικρή εφησυχασμένη κουκίδα!

Μάγια είπε...

συμφωνώ απόλυτα με την witch...εγώ τουλάχιστον τα χρειάζομαι συχνά τα σκουντήματά μου. σ'ευχαριστώ πολύ heart! :))

heart n soul είπε...

καλοί μου φίλοι, τον εαυτό μου σκουντάω με τούτες τις αλήθειες, αν σας παίρνει κι εσάς η μπάλα, χαίρομαι:)