Η λέξη της ημέρας: αυτομεμψία: καθημερινή (θα έπρεπε) τακτική, απαραίτητη όπως η αναπνοή και το βούρτσισμα των δοντιών, κι ακόμα περισσότερο. Να γίνεται, όχι με τρόπο ενοχικό και ψυχαναγκαστικό, όχι σαν να πάσχω από μαζοχισμό, όχι με αυτολύπηση, αλλά ντόμπρα, με την ίδια αυταπάρνηση και ειλικρίνεια που δε θα άφηνες τη μικρή σου αδερφή να τις φάει για την αταξία που έκανες εσύ, με την ίδια αφοπλιστική ευθύτητα που σηκώνει το χέρι του αυτός που έκανε φάουλ (θέαμα συγκινητικό , και όχι γελοίο, σαν αυτού που διαρρηγνύει τα ιμάτιά του (ή τη φανέλα του) για να πείσει για του λόγου του το ψευδές). Να γίνεται πρωί-μεσημέρι-βράδυ, μπροστά στον καθρέφτη (εκεί όπου και αρχίζει και η επανάσταση, που λένε και οι Husker Du), όπως και το προαναφερθέν βούρτσισμα.
Γελάω, ή θυμώνω (ανάλογα με τη διάθεση) όταν διαβάζω/ακούω τι παραθέτουν μερικοί σαν "ελαττώματα", τι "παραδέχονται" για τον εαυτό τους όταν ρωτούνται ποια πιστεύουν ότι είναι τα ελαττώματά τους: "είμαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος", ή "λέω πάντα την αλήθεια", ή "εμπιστεύομαι τους άλλους"!
Δε λέω, δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία, έχει όμως και τα μπόνους της: το να έχεις δίκιο είναι πολλές φορές βαρύ και δύσκολο, ειδικά στην περίπτωση που δεν το βρίσκεις. Το να έχεις άδικο, και να το παραδεχτείς, φέρνει μαζί του ένα ξαλάφρωμα, όχι μόνο γιατί δε θα χρειαστεί να τσακιστείς να βρεις τρόπους και επιχειρήματα να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα (εξαντλητικό όσο και ψυχοφθόρο), αλλά και γιατί η παραδοχή φέρνει μαζί της μια αίσθηση λυτρωτική. Τώρα μπορείς να σωπάσεις και να πάρεις μια ανάσα, στο κάτω κάτω είναι η σειρά του απέναντι να κάνει δουλειά, να δεχτεί τη συγγνώμη σου (που εξυπακούεται ότι ακολουθεί την ανάληψη ευθύνης), να το ξεπεράσει και να σκεφτεί με τη σειρά του τη δική του ευθύνη, σε έναν αρμονικό, αέναο κύκλο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
σωστή σε βρίσκω! βέβαια τέτοια ώρα δε μπορώ να μου βρω κανένα ελλάτωμα:))
καλό ξημέρωμα!
κι αύριο μέρα ξημερώνει! :)) sweet dreams
λοιπόν στο φως της ημέρας αγαπητή, θα έλεγα ότι η λέξη αυτομεμψία μου κάνει λίγο για αυτοχαστούκισμα, μου κάθετε κάπως καλύτερα η "υπευθυνότητα", η "ενήλικη συμπεριφορά"
Ωραία τα παραδείγματα που φέρατε ως περιγραφή ελλατωμάτων! αυτό μου κάνει αυτοθυματοποίηση που έχει και σχέση με την ενήλικη συμπεριφορά.
μήπως σπουδάζετε ψυχολογία? όχι τίποτα άλλο, να πάρουμε τα μέτρα μας :))
γλυκιά μου μάγισσα συμφωνώ, γι'αυτό και προσπάθησα να διευκρινήσω τη διαφορά του αυτοχαστουκίσματος (βλ. " Να γίνεται, όχι με τρόπο ενοχικό και ψυχαναγκαστικό, όχι σαν να πάσχω από μαζοχισμό, όχι με αυτολύπηση") από την θετική αυτομεμψία (βλ. " ντόμπρα, με...αυταπάρνηση και ειλικρίνεια...ευθύτητα"), σκεπτόμενη ότι η λέξη "αυτοεξέταση" από μόνη της δεν φτάνει, γιατί πολλοί θεωρούμε ότι την κάνουμε πρώτα και μετά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε δίκιο έτσι κι αλλιώς, και νιώθουμε ακόμα πιο δικαιωμένοι γιατί θεωρούμε ότι κάναμε πρώτα το homework μας. Χρησιμοποιώ τη λέξη ως την ενήλικη, όπως λέτε, συμπεριφορά (σε αντιπαράθεση με τον 10χρονο Bart του τίτλου) του πολύ δύσκολου τελικά κατορθώματος να πω ναι έκανα λάθος, συγγνώμη, ή ναι είμαι ξεροκέφαλη, έχεις δίκιο, χωρίς να προσπαθώ να αυτοδικαιολογηθώ ή να τα ρίξω στον άλλο (εξ’ ου και το σχόλιο περι επανάστασης, όπου ακράδαντα πιστεύω ότι πρέπει να αρχίζει στο σπίτι, με την πάρτη μας πρώτα).
Μ'αρέσει αυτό που λέτε για αυτοθυματοποίηση, ωραία παρατήρηση, κι εγώ έτσι νομίζω, άκομα ένας τρόπος αυτοδικαίωσης και αυτοθυματοποίησης, μπορεί να πάει παρέα με το "εσύ μ'έκανες να σου ρίξω τη σφαλιάρα".
Συγγνώμη για το μακροσκελές της επιστολής, μάλλον για δικηγόρο θα με υποψιάζεστε τώρα! :) Μπα, τίποτ'απ'όλ'αυτά (η γλωσσολογία πιάνεται?), μείνετε ήσυχη :)
ομορφο ποστ...κι αν το εφαρμοζαμε ως πρακτική καθημερινή,ολα θα ηταν καλυτερα...μα θελει μεγαλη γενναιοτητα και σπουδαια ισορροπια εντος σου να πεις ...ναι.. εσφαλα..συγνωμη...
καλώς σε βρήκα :)
καλώς ήρθες :) cook the book (I like it!), σ'ευχαριστώ:) Συμφωνώ, θέλει αρετή και τόλμη που λέει κι ο ποιητής κι ισορροπία εντός σου που λες και συ. Μα να, πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνοι στη προσπάθεια, έχουμε χάρη και βοήθεια εκ των άνωθεν, κι αυτό κάνει όλη τη διαφορά: "η Χάρις του Θεού θεραπεύει τα ασθενή και αναπληρεί τα ελλειπόντα"
τι καλά...εδώ ανακαλυψα μια αδελφή ψυχή...αυτην ακριβώς την ισορροπία εννοουσα κι εγώ :)...κι απ'ότι ειδα σου αρεσει κι ο Παϊσιος,υπεροχα τα λογια του...η betty ,η ετερη του cook the book,πολύ θα χαρει για τη γνωριμια :)
η χαρά είναι αμοιβαία γλυκιά cook the book :) και Betty :) είναι ένας μικρός μεγάλος κόσμος κι είναι τόσο ωραία που απαντιόμαστε..
Δημοσίευση σχολίου