κανίβαλοι

Έλαβα θλιβερό email:

"Καταφέρανε και σακατέψανε ένα πάρκο στα τσιμεντο- Πατήσια... Λαθραία στις 4 το πρωί πήγε ένα συνεργείο του δήμου με μια διμοιρία ΜΑΤατζήδες, έκοψαν 40 δέντρα, οι πολίτες οδυρώμενοι πήγαν να τους σταματήσουν και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι μπάτσοι έπραξαν το επαγγελματικό τους καθήκον..."

φύτεψε ένα δέντρο

αυτήν την Κυριακή

Διάβασε "The Man Who Planted Trees" (L'homme qui plantait des arbres) του Jean Giono (το βρήκα στα ελληνικά ως "παιδικό" (?) ως ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα).

Δες το ταινιάκι που βραβεύτηκε με το Oscar καλύτερης ταινίας κινουμένου σχεδίου το 1988.

the white stuff

Μέσα σε λίγα λεπτά άσπρισαν όλα


τύφλα να 'χουν οι χολλυγουντιανές υπερπαραγωγές

το λευκό δεν ήταν χιόνι

ήταν χαλάζι

η παροιμία της ημέρας

"Του κακού κακό μην κάνεις. Το δικό του τονε φτάνει."

ο αφρός των ημερών

Θα μπορούσα να πω επέστρεψα. Μα δεν υπάρχει επιστροφή, δεν υπάρχει απόδραση, "η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --"

Μια μαρμίτα που κόχλαζε ήταν αυτές οι μέρες, στον αφρό έπλεαν αποκαϊδια και μελομακάρονα, τηλεοπτικά παράθυρα και κάλαντα, φωτάκια και βόμβες, αυτοκτονίες στον ηλεκτρικό παραμονή πρωτοχρονιάς και βασιλόπιτες, μόνος στο σπίτι στην τουβού και μόνος και χωρίς σπίτι στο πεζοδρόμιο, κι άλλα πολλά.. Σα το κοριτσάκι με τα σπίρτα που η παγωνιά έκανε το σπίρτο τζάκι ολόκληρο, έτσι η σκληράδα των ημερών έκανε την παρουσία των δικών και φίλων ζεστή αγκαλιά για ν'ακουμπήσω, και την ευγνωμοσύνη μου για την ύπαρξή τους ζωντανότερη. Το κακό δε θα επιβιώσει. Θα φύγει. Και στο μεταξύ η μαυρίλα του, θα κάνει, με την αντίθεσή της, την Αγάπη ακόμα λαμπρότερη. Ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να με πλησιάσουν και φέτος, καλή κι ευλογημένη χρονιά, με δύναμη, για όλους μας, ανεξαιρέτως.