κρυστάλλινες μέρες

επιτέλους, έπεσε η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν..

κι ήρθε κι η ομίχλη, κι έγινε και η ορατότητα μηδέν..

κι όλα τα γνώριμα έγιναν ο κήπος του εγωιστή γίγαντα του Όσκαρ Ουάιλντ..

Χριστουγεννιάτικα στολίδια au naturel..

(μάγισσα λουκ, ροζεχιπιές:)

...και τα αόρατα έγιναν ορατά.

επιτραπέζια παιχνίδια

αυτή την εποχή, το έξω είναι τόσο όμορφο που το φέρνω μέσα:)

η τέχνη του πυρός

...χτες το βράδυ, φωτιά και νερό χόρευαν παρέα στον ουρανό...κάτι έλεγαν για έναν κύριο Guy Fawkes...

ο κόσμος ανάποδα

τα φαινόμενα απατούν, το νερό γίνεται ουρανός, τα φύλλα που επιπλέουν στην επιφάνειά του, πουλιά πετούμενα, ποια είναι η "καλή" και ποια η "ανάποδη", ποιο το "πάνω" και ποιο το "κάτω", ποιος είναι ο καθρέφτης και ποιος γυαλίζεται μέσα του, αχ ζαλίστηκα..

και να σου εμφανίζεται κι ο πύργος του παραμυθιού:

(σημ. : ό λ ε ς οι φωτο είναι αντανακλάσεις γυρισμένες ανάποδα)

Αααααα!...

...κάναμε μ' ένα στόμα όλοι οι περαστικοί. Το θαύμα έγινε μπροστά στα μάτια μας και κράτησε μόνο μερικά δευτερόλεπτα, ίσως ένα ολόκληρο λεπτό, ο χρόνος δεν έχει σημασία στα θαύματα γιατί τον ξεχνάς. Άγνωστοι κοιταζόμασταν μεταξύ μας και χαμογελούσαμε σαν χαζοί ο ένας στον άλλο: "υπέροχο δεν είναι;" λες και χρειαζόμασταν επιβεβαίωση για να πιστέψουμε τόση ομορφιά. Σε λίγο το θαύμα έσβησε, η ομορφιά είναι πάντα φευγαλέα, μα από τα μάτια μόνο, όχι απ'την ψυχή, το χαμόγελο το κράτησα στην υπόλοιπη διαδρομή, μαζί και την ομορφιά που είχα την τύχη ν' αντικρύσω. Μια φτωχή προσπάθεια να την μοιραστώ:

Παραμυθένιος αυτό ο Οκτώβρης, ελπίζω κι ο Νοέμβρης να είναι το ίδιο μαγικός. Καλό μήνα!