Γλυπτική...

...του ποταμού..

αερογραφίες...

Άστρα και κερασιές

Ε αφού τα είπε όλα η μαρτυριάρα, να το πάρει το ποτάμι!
Ήμουνα 12 χρονώ όταν η φίλη της μαμάς, η κ. Ρούλα, ας είναι καλά, μου έκανε δώρο ένα βιβλίο. Είχε γκρενά κιτσάτο εξώφυλλο με χρυσά γράμματα (τότε μου φαινόταν πολυτελέστατο) με τις άγνωστες λέξεις "Μενέλαος Λουντέμης" και τίτλο "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα". Από τότε και σε όλη την εφηβεία μου καταβρόχθησα τουλάχιστον μια ντουζίνα βιβλία του. Ποτέ όμως, και το σκέφτηκα πρόσφατα αυτό, δεν άκουσα, διάβασα, έμαθα τίποτα γι'αυτόν τον άνθρωπο. Το συνειδητοποίησα όταν με ξάφνιασε, από τη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, το βιβλίο:

Δεν το διάβασα (μπήκα να το πάρω, έλειπε ο ιδιοκτήτης η καθαρίστρια δεν ήξερε κι άλλα τέτοια αστεία) αλλά μου θύμισε... Μου θύμισε πόσο μ' άρεσαν και με εκνεύριζαν οι ιστορίες του. Διάβαζα μετά μανίας και σαν υπνωτισμένη για τα δεινά του Μέλιου αλλά σαν χαρακτήρας με τσάντιζε απίστευτα, ήθελα να του ρίξω μια ανάποδη, τόσο πολύ. Τη δε Αγράμπελη την ξεμάλλιαζα ευχαρίστως. Συγκλονιζόμουνα με τις φρίκες της Μακρονήσου, αλλά το καλό το παληκάρι, τον Αρίστο (;) θα τον σφαλιάριζα κι αυτόν. Μου την έδιναν! Και δε μπορούσα να εξηγήσω το γιατί..
Από την άλλη, τίποτα νομίζω δε με επηρέασε γλωσσικά όσο η γλώσσα αυτών των βιβλίων. Διάβαζα από μικρή, και το λεξιλόγιό μου ήταν ήδη καλό, αλλά εδώ έβρισκα μια τεράστια αρμαθιά από λέξεις κι εκφράσεις, κι ονόματα που δεν είχα ξαναδεί: το κατσιβελαριό, μια τσιγαριά δρόμος, τα κουρκουμπίνια, ο Μπίθρος, η σκουφούλα, οι σβουνιές, τα σημίτια, ο Βαρδάρης, το "πετρωμένο φίδι αγίνωτο", το χτικιό, θα μπορούσα να κάνω έναν πολύ μακρύ κατάλογο. Και ζωντάνεψε ολοζώντανη μπροστά μου μια Ελλάδα που μου 'ταν οικεία μα ταυτόχρονα και άγνωστη: οι κατσίβελοι, που τους έβλεπα κάθε χρόνο να έρχονται, σαν τα αποδημητικά πουλιά, και να κατασκηνώνουν στα χωράφια κοντά στο σπίτι μας, μα χωρίς να ξέρω τίποτα γι αυτούς πέρα από την περιφρόνηση των ανθρώπων γύρω μου, οι εξόριστοι της Μακρονήσος, τα συγχωροχάρτια, οι δημοδιδάσκαλοι, τα διανυκτερεύοντα καφενεία του Σταθμού, το τσελιγκάτο, τόσα πρόσωπα, τόσες ταυτότητες. Είμαι ευγνώμον για όλα αυτά, που αλλιώς θα έμεναν ίσως αθέατα για πάντα για μένα.
Μου 'ρθε λοιπόν να κοιτάξω επιτέλους, τώρα με το ίντερνετ είναι εύκολο, να δω ποιος είναι αυτός ο Λουντέμης. Βρήκα πολλά, κι εδώ, και στην Βικιπαίδια, κι αλλού, έτσι δε θα σας παραθέσω τη βιογραφία του (οδυνηρή και συναρπαστική) μια που μπορείτε εύκολα να τη διαβάσετε στα παραπάνω λινκ. Θα πω μόνο ότι βρήκα την ίδια αίσθηση αντιθέσεων που ένιωσα διαβάζοντας αυτά τα βιβλία. Από τη μια ο Λουντέμης είναι ένας από τους πιο πολυγραφής και πολυδιαβασμένους συγγραφείς, από την άλλη παντελώς αγνοημένος από τις επίσημες ιστορίες της λογοτεχνίας και από τη διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Από τη μια θεωρείται διακεκριμένος λογοτέχνης κι από την άλλη μπανάλ και ξεπερασμένος (πχ αν θες να πουλήσεις μούρη δεν απαντάς "Λουντέμης" στην ερώτηση ποιοι συγγραφείς σ'αρέσουν).
Διάβασα και κάποια πράγματα που μ' έκαναν να καταλάβω καλύτερα την αντιφατική αντίδρασή μου στα βιβλία του: " η ιδιοτυπία του έργου του έγκειται στον "ερασιτεχνικό" τρόπο γραφής, τον οποίο υπηρέτησε εν πλήρει συνειδήσει, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πώς δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη, αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο πνεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού: ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε τον μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία....Στη λογοτεχνία του Λουντέμη δεσπόζει η τάση του να στρέφεται εξ ολοκλήρου γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο-αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και το οποίο μας δίνει την προσωπική του οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου του έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου. Μέρος της κριτικής (Ζήρας) του καταλογίζει τεχνικές και εκφραστικές ατέλειες, στρατευμένο ύφος που αποβαίνει σε βάρος της οικονομίας της αφήγησης, αλλά αναγνωρίζει τον λυρικό του οίστρο. Κάποιο άλλοι θεωρούν το έργο του απολύτως ξεπερασμένο σήμερα, καθώς αναφέρεται σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια". Προσωπικά αυτό το τελευταίο δε με χαλάει καθόλου, και μάλλον εντοπίζω την ενόχληση και τον εκνευρισμό μου στο "στρατευμένο ύφος" που μάλλον το 'βρισκα πολύ διδακτικό και πατερναλιστικό και μονοδιάστατο. Αυτό όμως δε θα με εμπόδιζε από το να δώσω τα βιβλία του στα παιδιά μου..

ΥΓ: ξέρατε ότι οι αφοι Κατσιμίχα μελοποίησαν ποιήματα του Λουντέμη με τίτλο "Ερωτικό Κάλεσμα", και ότι ο Αντώνης Καλογιάννης τραγούδησε "οι κερασιές θα ανθίσουνε και φέτος"; εγώ πάλι όχι..

Ποιος είναι;

Μια που σας εξίταρα την περιέργεια με την προηγούμενη φωτό, να άλλο ένα κουιζάκι: Ποιος είναι ο κύριος της φωτογραφίας; Αν τον ξέρετε σίγουρα, μη το μαρτυρήσετε με τη μία, αλλά αφήστε ένα βοηθητικό στοιχείο για τον επόμενο επισκέπτη. Αν δεν είστε σίγουροι, πείτε τη γνώμη σας έτσι κι αλλιώς, δε θα σας μαλώσω, το υπόσχομαι:) Η λύση του γρίφου στο επόμενο...

(Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν, στον Κώστα, στην Ελένη, στην 'Ελενα, στην unstoppable eleni, στην Νάντια, στην Ντιάνα, στην Κωστούλα, στην Ντίνα, στον Ντίνο, στην hungry έλενα, στη Λένα, την Ελένη, τον Κώστα, ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν:)

Market day

"-Polish? -No, Greek, you? -Italian!", διάλογος αγγλικής επαρχιακής κωμόπολης ανάμεσα σε άσημη ελληνίδα και διάσημο κύριο..

μόνο πεζό δεν είναι το πεζοδρόμιο..

δια χειρός..

..Ελένης! Παπαρούνες της Άνοιξης και του ελληνικού τοπίου, με το τρυφερό πινέλο της γλυκειάς Ελένης. Την ευχαριστώ για αυτό το δώρο ομορφιάς και αγάπης:)

Update: και μερικοί στίχοι, δώρο της Ελένης κι αυτοί, που συνοδεύουν πολύ όμορφα τον πίνακά της:

"Μια συρραφή αποσπασμάτων από το βιβλίο "Η ζωή εν τάφω", που το αγαπώ πολύ για το αντιπολεμικό του μήνυμα παρ΄όλο που ο συγγραφέας το ονομάζει "το βιβλίο του πολέμου". Είναι οι αναμνήσεις του απ΄τον Α παγκόσμιο πόλεμο. .............. . Μια μέρα γαλάζια και κόκκινη,με ανοιξιάτικον ουρανό, γεμάτη μαβιά μάτια, κόκκινα αγριολούλουδα και αργά μελαγχολικά τραγούδια. Ήταν ένας λόφος άλικος από τις παπαρούνες. Ξεκουραζόταν ένα Ρούσικο Σύνταγμα, που τραβούσε κι αυτό για το μέτωπο........................................................................................................................ ................... , οι Ρούσοι βάλανε παπαρούνες μέσα στις μπούκες των ντουφεκιώ μας. Ήτανε σα μια παράξενη λιτανεία με ατσαλένιες λαμπάδες,που στην κορφή τους άναβε η πιο χαρούμενη φλόγα.................................................................................................................. Πόση αγάπη υπάρχει στον κόσμο! Άφθονη σαν ποτάμι που χύνεται μέσα σ΄έναν κάμπο. Ανθισμένη σαν ένας λόφος κόκκινος από τις παπαρούνες, που σε φωνάζουνε να τις κόψεις. Δεν έχεις παρά να σκύψεις να τις κόψεις."

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

με το φως του λύκου..

Δια χειρός..

Η Ivy με προσκάλεσε να πάρω μέρος στο παιχνίδι τω χειρογράφων. Προϋπόθεση λοιπόν είναι ένα χειρόγραφό μας, κείμενο αλλά και σχέδιο, φωτογραφημένο ή σκαναρισμένο και τέλος σταλμένο στο IδιογράφΩς όπου θα συγκεντρωθούν όλα τα χειρόγραφα. Το ΙδιογράφΩς (πηγαίνετε να ρίξετε μια ματιά, έχουν ήδη μαζευτεί κάμποσα) είναι μια "συλλογή με ιδιόγραφα σημειώματα ελληνόφωνων ιστολόγων και των αναγνωστών τους". Τους ειδοποιείς για να συμπεριλάβουν την ανάρτησή σου, και προσκαλείς κι άλλους να κάνουν το ίδιο.
Όχι σε τέτοια ευγενική πρόσκληση δεν ήθελα να πω, φωτογράφησα λοιπόν τη λίστα με τα ψώνια της ημέρας, όπου μπανάνες και αλλαντοΐνη, έχουν σημειωθεί με τα ίδια βιαστικά και μουτζουρωμένα δίγλωσσα ορνιθοσκαλίσματα που με διακρίνουν. Τ' άπλυτά μου στη φόρα δηλαδή. Προσκαλώ να κάνουν το ίδιο οι: zambia, maya, witch of daffodils, oneiromageiremata, juanita, marilena.

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

ο Μάης είναι ο ομορφότερος μήνας...

...(για να παραφράσω τον ποιητή), σε τούτο δω το μέρος. Τα αγριολούλουδα μπλέκουν με τα λουλούδια που φυτεύει παντού ο δήμος και σε τυφλώνουν με τα εκρηκτικά τους χρώματα, ειδικά αν σκάσει μύτη ο ήλιος, είναι αδύνατο να φωτογραφήσω το κατακίτρινο dandelion είναι τόσο φωτεινό που δε βγαίνει καλό στη φωτογραφία, σα να προσπαθούσα να φωτογραφήσω τον ήλιο! Τα πάντα είναι αλλοιώτικα, το φως, ο αέρας, τα ζουζούνια, τα φύλλα στα δέντρα τόσο καινούρια, τόσο τρυφερά, ακόμα με το χνούδι τους, σαν νεοσσοί. Οι άσπρες και ροζ κερασιές άρχισαν μόλις να ρίχνουν τα πέταλά τους με τη παραμικρή ευκαιρία κι ώρες ώρες περπατάς μέσα σε μια βροχή από ροδαλό κομφετί κι ονειρεύεσαι. Με συγκινεί το σπασμένο δέντρο που ενώ σχεδόν ξεριζωμένο, κάθε χρόνο γεμίζει με λουλούδια. Ακόμα και το ποτάμι είναι μπλε, σα θάλασσα. Τα ρουφάω όλα με όλες μου τις αισθήσεις, ξέρω δε θα κρατήσουν πολύ. Η λέξη μάγια θα 'πρεπε να βγαίνει από το Μάης..

update: Ανοιξιάτικοι στίχοι του Σικελιανού που μου έστειλε η eleni, την ευχαριστώ:

Kαι να, φουντώνει η άνοιξη! Το νέο μπουμπούκι δένει.......... ...... .... .... .....Οι ίσκιοι αλαφρώνουνε, οι αυγές και η πελαγίσια ριπή ανασταίνει τ΄αφρολούλουδα στα διάφανα τετράβαθά της πλάτια, από τη μια ως την άλλη νύχτα ανοίγονται, σκεπάζονται, ψηλά τα μονοπάτια.....

Οι κερασιές άνθισαν και φέτος

...τι καλά!

Τα φώτα της πόλης

I took an E!

Η γλυκιά Ivy μου 'δωσε το παραπάνω βραβείο, αντιγράφω από τη σελίδα της:

"Στο Αγγλικό [μου] blog βραβεύουμε κάποιους φίλους που νοιώθουμε ότι μας πρόσφεραν κάτι. Δεν ξέρω αν γίνεται κάτι παρόμοιο και στα Ελληνικά blog αλλά θα ξεκινήσω με το να βραβεύσω τα άτομα που έρχονται στο blog μου και μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω αυτό που κάνω...Το πρώτο βραβείο που θέλω να δώσω είναι το βραβείο για τα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ BLOG. Mε τη σειρά σας θα το δώσετε σε άλλoυς 6 φίλους σας που θεωρείτε ότι το αξίζουν. Θα αναφέρετε από που πήρατε το βραβείο και θα βάλετε link στο blog αυτού που σας το έστειλε καθώς και link σε αυτούς που θα το δώσετε"

And the E goes to...:

-στη μάγισσα για τα μυρωδάτα της ελιξίρια

-στη Maya για του μοναδικούς της μονολόγους

-στη betty για τα καταπληκτικά κείμενά της

-στις νόστιμες πεινασμένες του HFL για τα γέλια και τα μαθήματα που μου προσφέρουν

-στα μοσχομαγειρέματα του aromacooking που παρότι νιο, μας έχει σπάσει τη μύτη

-στην Haalo γιατί είναι στην Μελβούρνη και γιατί βγάζει τις πιο εντυπωσιακές φαγητοφωτό που έχω δει σε ερασιτεχνικό μπλογκ

Ευχαριστώ πολύ την Ivy και τις άνω φίλες, για την παρέα, την ενθάρρυνση, τα καλά λόγια, και τα πολύ καλά μπλογκ τους που με συντροφεύουν καθημερινά. Keep it up girls!

Μεθεόρτια..

Μαγιάτικες ευχές...

...όχι μόνο για την Πρωτομαγιά και τον Μάη, αλλά και για τη Μάγια που έχει τα γενέθλιά της αύριο, χρόνια Πολλά μαγιοπούλα!:)