Στην ξενιτειά με Χάρη

Βάψαμε αυγά, πλάσαμε κουλούρια, βρήκαμε λουλούδια, στολίσαμε τον Επιτάφιο, την εκκλησία, φτιάξαμε τα πρόσφορα, φέραμε τα λευκά κεριά, φτιάξαμε λαμπάδες και τσουρέκια, μάθαμε να κάνουμε μαγειρίτσα, ετοιμάσαμε την εκκλησία, στήσαμε το εικονοστάσι, πήραμε τηλέφωνα και στείλαμε email, κουβαλήσαμε τα φαγητά για το τραπέζι, βρήκαμε κλειδιά, κανονίσαμε με τους σεκιούριτι του χώρου, απενεργοποιήσαμε συνεγερμούς φωτιάς για να μη βαράνε με το λιβάνι, μαρινάραμε κοψίδια, ανάψαμε κάρβουνα, πηγαινοφέραμε κόσμο με τα αυτοκίνητα, ράψαμε καλύματα για την αγία Τράπεζα, μεταφέραμε τραπέζια και καρέκλες, βάλαμε σκούπα, αλλάξαμε φυτιλάκι στο καντήλι, ανάψαμε λιβάνι, φορτώσαμε, ξεφορτώσαμε, συμπροσευχηθήκαμε, ευχηθήκαμε, γιορτάσαμε, χαρήκαμε... Δεν πήγαμε απλά εκκλησία, ε ί μ α σ τ α ν η εκκλησία. Δεν έχουμε εδώ μαμάδες, γιαγιάδες, θείες, γειτόνισσες, μπαμπάδες, παππούδες, θείους και γείτονες να τα κάνουν αντί για εμάς, όπως στην πατρίδα, όπου, πάμε δεν πάμε στην Γιορτή των Γιορτών, θα γίνει και χωρίς εμάς, που, και να βαρεθούμε και να παρακοιμηθούμε, θα ξυπνήσουμε και θα τα βρούμε έτοιμα. Εδώ, ή τα κάνουμε εμείς ή δεν γίνεται τίποτα, ή είμαστε παρόντες ή δεν συμβαίνει τίποτα. Ανήκουμε στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας, "εκεί που οι μαθητές πρωτοαποκαλέστηκαν Χριστιανοί" (Πρ. 11:26). Κάπως έτσι φαντάζομαι τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, τις πρώτες εκκλησίες, τότε που η λέξη δεν σήμαινε το κτίριο, που δεν υπήρχε άλλωστε, όπως δεν υπάρχει και εδώ, αλλά την σύναξη των ανθρώπων. Και κάπως έτσι, τα ξένα γίνονται οικεία..
Όσο για το "εγγλέζικο σούβλισμα" (γεια σου Μ..!), δηλ. τη ψησταριά κάτω από στέγαστρο λόγω βροχής, ε, απ' ότι έμαθα, και στην Ελλάδα εγγλέζικο σούβλισμα έπαιξε:)

Χριστός Ανέστη!

το δώρο της Ζωής!

Μεγάλη Παρασκευή

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος...

ας σωπάσουμε σήμερα, μέσα έξω..

Μεγάλη Πέμπτη

Και του χρόνου!

Η ευχή των ημερών

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας,
περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μή μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης,
χάρισαί μοι τω σω δούλω.

Ναί, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα,
και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου,
ότι ευλογητός ει, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ανάλυση της ευχής, εδώ: π. Αλέξανδρος Σμέμαν - Η ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», εκδόσεις «Ακρίτας».

"Όλη η αγριότητα της ερήμου καθρεφτίζεται στήν απεικόνιση του κορυφαίου νηπτικού πατέρα της Συρίας. Κοντά του, στο ερημητήριό του, κοντά στην Έδεσσα της Συρίας, κατέφθαναν πλήθος μαθητών και επισκεπτών, για να ακούσουν τα μελίρρυτα λόγια του. Τα ασκητικά του συγγράμματα μεταφράσθηκαν στα ελληνικά από τη συριακή και γνώρισαν μεγάλη διάδοση. Εξεδήμησε το 373. Εικονίζεται γέρων σπανός, έχων ολίγα γένεια, φορών σκέπασμα (Διονύσιος εκ Φουρνά). " (πηγή εδώ)

Να προσθέσω μόνο ότι οι λέξεις που με συγκινούν ιδιαίτερα στην ευχή, είναι οι "χαρισαί μοι" και "δώρησαί μοι". Χάρη ζητάμε, δωρεά. Κι έτσι όπως δωρεάν λαμβάνουμε, δωρεάν ας δίνουμε κιόλας.

γέφυρες

Μένω ανάμεσα σε τρεις γέφυρες. Τις βλέπω κάθε μέρα, τις διασχίζω κάθε μέρα. Χωρίς αυτές θα ήμουν αποκομμένη από την άλλη όχθη.




Τις θέλουμε τις γέφυρες, τις χρειαζόμαστε. Το γεφύρι της 'Αρτας ήταν τόσο επιθυμητό που δικαιολόγησε ακόμα και την ανθρωποθυσία. Η γέφυρα είναι διάβαση, μέσο σύνδεσης, μέσο επικοινωνίας, συμπληρώνει κενά, προεκτείνει, κάνει δυο αντίθετες μεριές να συναντηθούν.

Κάθε μέρα έχουμε ανάγκη από γέφυρες. Κι ας μη μένουμε δίπλα σε ποτάμι. Έχουμε τους μεταφορικούς μας χειμάρρους και χαράδρες να γεφυρώσουμε, αντιπαλότητες να συμφιλιώσουμε, απέναντι όχθες να φέρουμε σε επαφή. Η γέφυρα είναι δημιουργία εκεί που υπάρχει χάσμα, ένωση εκεί που υπάρχει διαχωρισμός. Δεν υπάρχει συνήθως από μόνη της, πρέπει εμείς να τη φτιάξουμε, θέλει κόπο και απαιτεί πολλές φορές θυσία. Να προσέξουμε βέβαια και τις όχθες που θα πάμε να στήσουμε τη γέφυρά μας. Και η πιο γερή γέφυρα θα καταρρεύσει αν την βάλουμε σε βάσεις σαθρές, σε χώμα διαβρωμένο.

έχουμε εγκαίνεια και σας προσκαλούμε

L. Klotz

Μετά από πρωτοβουλία και ευγενική πρόσκληση της γνωστής μαγισσός, μια νέα μυρωδιά πλανιέται στον αέρα! Λέγεται aromacooking και ευελπιστεί να σας "σπάσει" τη μύτη. Ό,τι μοσχοβολάει και μπορείτε είτε να το πιείτε είτε να το λουστείτε, θα το βρείτε εκεί. Περάστε μια βόλτα να δείτε και να μυρίσετε, και να ευχηθείτε καλορίζικο:)

Κάντε κλικ εδώ:

Σαρακοστή

We live in an instant gratification society, διαβάζω. Ο κόσμος τούτος, που μας ενθαρρύνει να αντικαθιστούμε την υπομονή και την άσκηση, με λιποαναρρόφηση και πιστωτικές κάρτες, το "αγαθά κόποις κτώνται" με το "έτσι θέλω τώρα το θέλω", περιφρονεί τη νηστεία αλλά εξυψώνει το κόνσεπτ της δίαιτας σε επίπεδα νέας θρησκείας, χλευάζει την άσκηση αλλά θαυμάζει την γνωστή λατίνα τραγουδιάρα που δεν πρόλαβε να γεννήσει και σηκώνεται από τις 4 τη νύχτα να γυμναστεί με τις ώρες για χάρη του σώματός της και του ίματζ της.

Αντιγράφω:

"Η ασκητική νηστεία περιλαμβάνει μια δραστική μείωση της τροφής έτσι ώστε η συνεχής κατάσταση πείνας να μπορεί να βιωθεί σαν υπενθύμιση του Θεού και σαν διαρκής προσπάθεια συγκέντρωσης του νου μας στο Θεό. Όποιος το έχει δοκιμάσει αυτό –έστω και για λίγο- ξέρει ότι η ασκητική νηστεία αντί να μάς αδυνατίζει, μάς ξαλαφρώνει, μάς ευκολύνει στην αυτοσυγκέντρωση, μάς κάνει νηφάλιους, χαρούμενους και καθαρούς. Αυτός που νηστεύει έτσι, παίρνει την τροφή σαν αληθινό δώρο του Θεού. Είναι συνέχεια στραμμένος προς τον εσωτερικό κόσμο ο οποίος, ανεξήγητα, γίνεται ένα είδος τροφής.[...]

Διαβάστε το υπόλοιπο στο απόσπασμα από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή» Αλέξανδρου Σμέμαν (Εκδ. Ακρίτας) εδώ .

(thanx p@nos:)