Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

καρκινοσπιτόγατος






Αυτή, (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;) είμαι εγώ. Με το που πιάσανε οι ψύχρες, τα πρωτοβρόχια (αν και εδώ είναι μάλλον συνεχοβρόχια, αλλά λέμε τώρα), το σουρούπωμα από τις πέντε (ειδικά μετά την αλλαγή της ώρας είναι επίσημο πια), τα πορτοκαλοκόκκινα σκηνικά σε γη και ουρανό, μ' έπιασε και μένα: αγοράζω χρυσάνθεμα για το βάζο.





Φέρνω το έξω μέσα: βελανίδια, κουκουνάρια, μανιτάρια, γκυ (ή μήπως είναι ου; θα σας γελάσω), φλοιούς, ξερόφυλλα και τ' ανακατεύω με μήλα, αχλάδια και μανταρίνια στο καλάθι που μέχρι πρότεινος κοίμιζε ανανάδες.







Σιγοβράζω ξερά φρούτα (βερύκοκα, σύκα, χουρμάδες, δαμάσκηνα) με μήλα κι αχλάδια, με ξύλα κανέλας και γαρύφαλλα και πορτοκαλόφλουδα, ή με εσάνς αμύγδαλου (πάει εξαίσια με τα βερύκοκα) για πιο αμαρέττο καταστάσεις, ή με Pimm's Winter για λίγο kick. Καρφώνω γαρύφαλλα (μοσχοκάρφια) σε πορτοκάλια για να γίνουν αρωματικά pomander. Αλλάζω τη φωτογραφία του desktop από παραλία σε δάσος. Φτιάχνω τσάι honey-lemon-ginger (τρίβω φρέσκια ρίζα τζίντζερ και σκεπάζω με βραστό νερό, αφήνω 5 λεπτά, ανακατεύω με μπόλικο μέλι και φρεσκοστιμμένο χυμό λεμονιού και πίνω αυτό το θεσπέσιο γλυκοξινοπιπεράτο νέκταρ). Προσπαθώ να μη φτιάξω τις 37 παραλλαγές μηλόπιτας και pumpkin pie που θέλω. Ή το pear and ginger cake. Τουλάχιστον όχι κάθε μέρα! Κρύβω στα καλοριφέρ μπαμπάκια ποτισμένα με αιθέρια έλαι μανταρινιού και κανέλας. Μπορεί να είμαι καβουρόπαιδο του καλοκαιριού και της θάλασσας, αλλά δεν θα αφήσω τον χειμώνα να πάει χαμένος. Χιόνια πολλά!


9 σχόλια:

witchofdaffodils είπε...

τι ωραία heart! θέλω να έρθω σπίτι σας να μυρίσω το δάσος, τα βότανα και να πίνω νέκταρ:)

μένετε στας εξοχάς κι έχετε καλούς κοντούς φίλους, τι καλά..

πάλι ζήλεψα!
πέστε μου ότι και το δάσος είναι κοντά σας να πάθω ταραχή πρωινιάτικα..

και που είστε, καλό μήνα:)

witchofdaffodils είπε...

a propos, θα εντάξω τώρα, τώρα αμέσως, το μπλογκ σας στην κατηγορία "ότι μας ταξιδεύει".
Ταξιδεύω όμορφα μέσα στο σπίτι σας!

heart n soul είπε...

καλημέρα και καλό μήνα ευγενικοτάτη! Κοπιάστε πλιζ! γιου αρ γουέλκαμ! Πλάκα που 'χουμε! Εγώ ζηλεύω το εκεί, το εκεί ζηλεύει το εδώ...άτιμη χιούμαν νέητσουρ! Τα ταξιδιάρικα μπλογκο-αισθήματα είναι αμοιβαία :) Και όχι, το δάσος δεν το βλέπω, stay calm, (βλέπω το δέντρο όμως:) και το ποτάμι (πάντα ήθελα να τραγουδήσω τον Clashικό στίχο "and Iiiii live by the river")

kiki είπε...

Έτσι που τα περιέγραψες, θ' αρχίσει να μ' αρέσει ο χειμώνας! Αχ...πάω ν' ανάψω ένα κεράκι με έλαιο κανέλλας...

heart n soul είπε...

εγώ κανελλοκεκάκι αντί κανελλοκεράκι:)

Ανώνυμος είπε...

τώρα μιλάμε πρασινισα από τη ζήλια μου....γιατί πού να χειμωνιάσει εδώ....αχ και να ήμουν μια κουκιδα σκονης πανω στο καλοριφερ σου....να μυρίζω αιθερια ελαια,και αρωματικά τσαγια,και φρούτα που σιγοβραζουν και....και...πολύυυυυ ατμοσφαιρικό και μυρωδατο ποστ....τελεια φθινοπωρινό....

heart n soul είπε...

με το καλό να σας φθινοπωροχειμωνιάσει κι εκεί, ούτε αφύσικες ζέστες ούτε πλημμύρες, (μήπως παραείμαι αισιόδοξη?) αλλιώς, κοπιάστε!

betty είπε...

Α,τι ωραίο μπλογκ και δεν το είχα πάρει χαμπάρι...μου έλεγε βέβαια η cook, να που του διαπιστώνω η ίδια! Κι είσαι καρκινάκι; Α έτσι εξηγείται!

heart n soul είπε...

αμ, κι αυτό κι άλλα, έτσι εξηγούνται! :)