"Σε μικρή απόσταση από την Κοίτα βρίσκεται μια εκκλησία του 12ου αιώνα και λέγεται πως είναι από τις τελειότερες στη Μάνη. Τέσσερις κολώνες στηρίζουν το θόλο. Ο ναός είναι αγιογραφημένος και η εκκλησία είναι αφιερωμένη στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο. Η εκκλησία ονομάζεται και «Τουρλωτή»."
(http://www.dimosoitilou.gr/)
(http://www.dimosoitilou.gr/)
Από πιτσιρίκι άκουγα τη μάνα μου να λέει, "να η Τουρλωτή" όταν περνάγαμε απέξω από το πανέμορφο ερημοκκλήσι της Κίττας, στη Μέσα Μάνη (Αποσκιερά), στο δρόμο για το σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Τίποτ'άλλο δεν ξέραμε για το εκκλησάκι, μόνο ότι ήταν εκεί "από πάντα", ότι το έλεγαν Τουρλωτή για το σχήμα του, ότι ήταν λεηλατημένο, όπως όλα τα παμπάλαια ερημικά εκκλησάκια της περιοχής (η μαμά θυμάται αρχαίες κολώνες και γλυπτά διάφορα, από τα παιδικά της χρόνια, που τώρα πια δεν υπάρχουν) αλλά απέξω έμοιαζε ανέγγιχτο από το χρόνο, σα να είχε μόλις χτιστεί, έτσι μου φαίνονταν. Μετά από πολλά χρόνια, τυχαία σε ένα βιβλίο ανακάλυψα ότι η εκκλησία ήταν αφιερωμένη στους μεγαλομάρτυρες Σέργιο και Βάκχο. Τα ονόματα με παραξένεψαν, πρώτη φορά τα άκουγα, και μου φαίνονταν πιο πολύ μυθολογικά παρά ονόματα αγίων. Έψαξα και βρήκα λοιπόν (http://www.pigizois.net/index2.htm) ότι ήταν στρατιωτικοί (πριμικήριος και σεκουνδουκήριος!, τι λέξεις!) επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού από τον οποίον και βασανίστηκαν. Και σήμερα τυχαία πάλι είδα ότι είναι η γιορτή τους. Ακόμα δεν ξέρω πώς οι απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο Μανιάτες του 12ου αι. έμαθαν για τους άγιους Σέργιο και Βάκχο, τους αγάπησαν και τους έφτιαξαν εκκλησία, και τόσο όμορφη. Σήμερα που γιορτάζουν όμως θα τους παρακαλέσω ν'απαλύνουν τον πόνο της καταστροφής τριγύρω τους από τούτο το μαύρο καλοκαίρι.
(περισσότερα για τη Μάνη: http://www.mani.org.gr/)
10 σχόλια:
M'αρέσει ο τρόπος που έγραψες για την Τουρλωτή, σα να μιλούσες σε πολύ συγγενικά σου πρόσωπα!
Αχ και εμένα πόσο μου αρέσει να υπάρχουν φυτευμένα αυτα τα εκκλησάκια στους Αγίους που δεν ξέρουμε, δεν ακούσαμε, δεν μάθαμε..αλλά ωφεληθήκαμε απο τις προσευχές τους. Μεγάλη η Χάρη των Αγιών (γνωστών η αγνώστων) και ας μας βοηθήσουν σε κάθε νέο στόχο η αρχή μας...! Μην ξεχνάμε, αυτοί έλιωσαν τα ρούχα τους στις μετάνοιες και έχουν παρρησία μπροστά στον Θεό...εμείς τι κάνουμε...?
υγ. ααα επίσης καλή αρχή για τον μπλογκ!! μας αρέσει, μας αρέσει..keep it up ;-)
υγ.2. αχ πόσο συμφωνώ με αυτό που λες για τον παππού σου... δυστυχώς στον ψηφιακό κόσμο καλούμαστε να ποσοτικοποιήσουμε μη μετρήσιμα χαρακτηριστικά...κάτι που είναι αδύνατο. Δεν μπορεις να περιγράψεις το χαμόγελο ενός ανθρώπου. Ακόμα και την φωτογραφία του να βάλεις όπου χαμογελά, την ζεστασιά με την οποία χαμογελά, δεν μπορείς να την περιγράψεις ατόφια...
betty καλησπέρα, καλωσόρισες :)
Είναι που με πονάει ο τόπος, οι παιδικές αναμνήσεις, οι άνθρωποι, τα δέντρα, οι μυρωδιές, όλα όσα δε θα ξαναδώ, με συγκινούν όσα είναι εκεί ακόμα, εδώ και αιώνες, και με χαιρετάνε κάθε φορά που πάω, πονάω που αιωνόβιες ελιές που είχαν προσωπική γνωριμία με τους προγόνους που ποτέ δε γνώρισα παρά μόνο μέσα από το άγγιγμά μας στο ίδιο δέντρο, κάηκαν και πάνε. Η Τουρλωτή είναι εκεί, δέκα αιώνες τώρα, με χαιρετάει, εύχομαι να περάσεις κι εσύ από τα μέρη αυτά κάποτε, θα σ'αρέσει η Μάνη.
Το άλλο πάλι, για το πώς έγραψα, είναι η ανωνυμία και η απόσταση που με την ασφάλειά τους διώχνουν την ανάγκη για προσποίηση και εντείνουν την αίσθηση ευγνωμοσύνης γαι την ευγένεια που σου δείχνει κάποιος άγνωστος, που έρχεται να σε ακούσει και να σου πει και μια καλή κουβέντα. Αυτή η ανιδιοτελής ευγένεια σας φέρνει πιο κοντά πιο γρήγορα. Χαιρετίσματα στην cook the book :)
p@nos welcome :)
πόσο συμερίζομαι τη συγκίνησή σου για τους Αγίους, όσους ζουν ανάμεσά μας ακόμα κι όσους μας προσέχουν από ψηλά, όσους ξέρουμε κι επικαλούμαστε κι όσους δεν έχουμε πάρει χαμπάρι,ίσως και περιφρονούμε,αλλά παρόλαυτα κρατάνε την ίδια την ισορροπία του κόσμου με την προσευχή τους. Εδώ που είμαι ξέρεις, ανακαλύπτω συνεχώς άγνωστους για μένα αρχαίους αγίους, ίσως κάποια στιγμή αναφερθώ σ'αυτό, με συγκινεί
βαθιά η διαχρονικότητα και η παγκοσμιότητα κάποιων πραγμάτων που νιώθουμε και πιστεύουμε, όταν ανακαλύπτεις ότι ένας αγγλοσάξωνας ερημίτης ένιωθε τα ίδια πριν από δεκαπέντε αιώνες!
Σ'ευχαριστώ για την καλοσύνη σου να μου γράψεις και για τα καλά σου λόγια, να περνάς κι εσύ να τα λέμε :)
α...η Μανη...ενας τοπος που εχω μεσα στην καρδια μου,τη λατρεψα...τη γνωρισα περσι όταν μειναμε στο Ν.Οιτυλο και γυρισαμε αρκετα...αυτή η εκκλησια πού ακριβως ειναι;την Κιττα δεν μπορω να τη θυμηθω...ίσως και να μην περασαμε
Καλησπέρα :)
είναι στην Κίττα. η Κίττα ή Κοίτα (η πολυπυργού) είναι ένα από τα χωριά ανάμεσα από Αρεόπολη και Γερολιμένα. Κάποτε στις δόξες τις, με πολλά πυργόσπιτα, που λέει και το προσωνύμιο, τώρα καμμία σχέση, παρόλαυτα εξεπλάγην ευχάριστα όταν το καλοκαίρι ανακάλυψα ότι στα πλαίσια ενός κοινοτικού προγράμματος, αποκατάστησαν τα καλντερίμια! Πανέμορφα, σαν νησιώτικα σοκάκια. Αν δεν το κάνατε ήδη, αξίζει να κάνετε το γύρο τον χωριών της Μέσα Μάνης, από Αρεόπολη, Πύργο Δυρού (μαστ το σπήλαιο), Γερολιμένα, Βάθεια, Ακροταίναρο, Λάγεια, Κότρωνας, και φουλ κύκλος Αρεόπολη πάλι. Ρίξε μια ματιά αν θες στο λινκ που δίνω στο ποστ για Μάνη :)
heart n soul dearest,
αν ενδιαφέρεστε για το θέμα υπάρχει το ομώνουμο βιβλιο του Μ.Καραγάτση, ένα ιστορικό μυθιστόρημα.
δέστε το λινκ
http://www.perizitito.gr/product.php?productid=80333
καλημέρες!
κοίτα να δεις σύμπτωση! Λίγο πριν το σχόλιό σας ευγενική μάγισσα, ανακάλυψα όλως τυχαίως (έτσι δε γίνεται πάντα?) ένα μπλογκ (Νόστος) με ποστ για το ίδιο θέμα και απόσπασμα από το βιβλίο του Καραγάτση.
Ευχαριστώ για το λινκ!
Καλησπέρες!
α...μα περασαμε απ'όλα αυτά...φτάσαμε Μαρμαρι και από κει Πορτο Καγιο...η Βαθεια μες την καρδια μου,ηταν και ηλιοβασιλεμα,στο Γερολιμενα απιστευτα πρασινα διαφανα νερα,στο Κότρωνα ένα καταπληκτικό φεγγαρι να ν'ανατέλει απο τη θάλασσα...για τα σπήλαια του Δυρου,τι να πω...μονο αν το ζήσεις εννοεις...α και η Αρεοπολη,μ'ένα υπεροχο καφέ λιγο πιο κει να τρελλαίνεσαι απο το ηλιοβασίλεμα..και φανταστική γαλατοπιτα...και καταπληκτικά λαλάγγια...αααααχ....
φοβάμαι την επόμενη φορά που θα ξαναπάω..τι θα δώ? τι άφησε πίσω της η φωτιά? τι πήρε?...
Δημοσίευση σχολίου